درسی یا درس‌هایی که از کشور همسایه باید گرفت!

ضمن عرض تسلیت و تعزیت به مناسبت شهادت دانشمند برجسته هسته‌ای و رئیس سازمان پژوهش و نوآوری وزارت دفاع جمهوری اسلامی ایران شهید محسن فخری زاده؛ ذکر چند نکته:

۱- هر از چندگاهی در شرایط حساس منطقوی و بین‌المللی دشمنان زیرک و شیاد جمهوری اسلامی ایران شخصیت‌های سیاسی، نظامی و دانشمندان برجسته این کشور را ترور می‌نمایند تا بلکه بتوانند با تحریک احساسات سران و مردم ایران این کشور را به دام‌ها و باتلاق‌های از پیش طراحی شده گرفتار نمایند. اما تا کنون سران و مردم ایران صبورانه احساساتشان را کنترل نموده کشورشان را از بسیاری چالش‌ها عبور و گاهی به موقع پاسخ قلدری‌های دشمن را داده‌ اند. ولی ما مردم از رهبر تا رهرومان به راحتی در دام تحریک احساسات گرفتار آمده همه چیز خود را برباد می‌دهیم؛ گویا اصحاب باد وَ هَمَجٌ رَعاعٌ ماییم و بس.

۲- دشمنان بی‌رحم و جلاد جمهوری اسلامی ایران هر از چندگاهی با ترور و هدف قرار دادن بزرگان و مردم این کشور به دنبال فعال نمودن گسل‌های حزبی، قومی، زبانی، تشدید اختلافات و ایجاد ناامنی اند تا بتوانند این نظام و این کشور را از درون منفجر نمایند. اما این مردم و سرانشان بارها و بارها، با خواندن دست دشمن، بیش از پیش به انسجام و استحکام روی آورده دشمنان مشترکشان را ناامید و پشیمان نمودند. ولی ما مردم از رهبر تا رهرو و از خواص تا عوام‌مان به آسانی به دام اختلافات از پیش طراحی شده گرفتار آمده به جان هم می‌افتیم و دشمنان مشترک را به فراموشی می‌سپارم و به گونه‌ای عمل می‌کنیم که گویا جز همین اختلافات درونی اصلا توطئه‌ای و دشمن مشترکی پشت این کارهای خانمانسوز وجود ندارد؛ نمونه بارزش همین جنایت تروریستی چند روز اخیر در بامیان باستان است که به جای هوشیار شدن و رفتن به سوی انسجام و استحکام، به سوی تسویه حساب‌های سخیف نژادی و تیمی رفتیم و با این کارهای نسنجیده، دشمنان طراح و زیرک را به اهدافشان نزدیکتر نمودیم.

۳- این تفاوت‌های کنشی و واکنشی می‌رساند که مردم جمهوری اسلامی ایران و سرانشان در عین اختلافات حزبی و نظری، تاجایی به درک دشمن مشترک و تقدم منافع کلان ملی بر منافع حزبی و فردی رسیده ‌اند که واکنش‌های مناسب فوق را در برابر دشمنان نشان می‌دهند. ولی حرکات احساساتی و به دام دشمن و نیز به جان هم افتادنهای ما به خوبی می‌رساند که ما مردم از رهبر تا رهرو تا چه اندازه ناپخته و پیش پای بینیم و چقدر با درک منافع علیای مردم فاصله داریم.

خلاصه اگر می‌خواهیم به جایی برسیم، باید از کشور همسایه و تحولاتش و چگونگی کنش‌ها و واکنش‌های سران و مردمش درسی یا درس‌هایی بگیریم؛ زیرا که آموختن را رهاییست و نیاموختن را سزایی.

محمد امین احسانی