درد کهنه و نسخه ساده

درد جانکاه ما، درد بی‌عدالتی و زخم‌ناسور این جامعه، زخم نابرابری است. این درد کهنه، هرگز درمان نخواهد شد، این زخم آزاردهنده، هرگز التیام نخواهد یافت و سرانجام، ما را روزی از نفس خواهد انداخت؛ مگر این‌که عدالت و برابری، به‌مثابه اولین و آخرین نسخه شفابخش و درمانگر، تجویز و به‌آن عمل گردد.

نسخه‌ای که پیچیده نیست، به‌شرط این‌که صاحبان قدرت، قدری خود را از گرایش‌های تعصب‌آمیز، برهانند و تاریخ پر از تبعیض را مطالعه نمایند. همان تاریخی که نشان می‌هد، تفکر سلطه‌طلبانه و برتری جویانه، همواره به‌عنوان مانع بزرگ بر سر راه توسعه و پیشرفت، در این سرزمین، عمل کرده است.

وقتی آن رسیده است که با الهام از تاریخ گذشته و با نگاهی به‌سیر پیشرفت دیگر جوامع، تفکر سلطه‌طلبانه را که در حقیقت  تفکر ضد توسعه، ضد مشارکت، ضد کثرت‌گرایی، ضد نوگرایی، ضد نوآوری و ضد عدالت است؛ در بایگانی تاریخ بگذاریم و مسئولانه، تاریخ پایان آن را اعلام کنیم و در عوض، تفکر انسان‌محور و عدالت‌خواهانه را مبنای سیاست‌ورزی و حکومت‌داری قرار دهیم.

روشن است که عدالت و برابری، به‌گفتار و شعار نیست، باورهای ویرانگر و برتری‌جویانه‌ی کهنه، با روکش‌های پر زرق و برق نو، جوابگوی شرایط امروز جامعه نیست. در قرن ۲۱ نمی‌توان مردم را فریب داد. معیار سنجش عدالت و برابری، عمل است که با توسعه متوازن، بهره‌مندی از حقوق شهروندی و بهره‌گیری از امکانات، خود را نشان می‌هد.

داکتر سید جواد سجادی