در کجای کاریم و چه کار می‌کنیم؟

حکمتیار بارها علیه مردم‌ما رفتار خصمانه و مواضع حذف گرایانه داشت و دارد.

طالبان همواره با کمک حزب اسلامی این مردم را قتل عام نمودند و عبدالمنان نیازی تکفیرشان کرد که نمونه بارزش قتل عام تقریبا ۱۰۰۰۰ ده هزار انسان هزاره در شمال بود.

اما سران‌ما و طرفدارانشان عکس‌هایشان را در کنار عکس‌های سران طالبان و حکمتیار قرار داده از آن‌ها استقبال می‌کنند.

سران‌ما حکمتیار را متعهد ترین فرد به صلح و بهترین دوست خودشان و شهید مزاری می‌خوانند و می‌گویند هیچ بدی از ایشان ندیده‌ایم.

سران‌ما با طالبان و حکمتیار که ده‌ها اعمال تروریستی و تکفیری را مرتکب شده اند و به امام زمان(عج) آن گونه دهن کجی نمودند، این گونه رفتار می‌کنند. ولی فرزندان این مردم را، که فراتر از قوم و مذهب و به دور از تکفیر مذهبی و قومی با دشمن انسانیت یعنی داعش و برای نجات انسانیت جنگیده اند، حقیرانی می‌خوانند که صرفا در پی لقمه نانی اند و برای نان به هر کاری تن می‌دهند.

چرا این گونه‌ایم؟ آیا این کم بینی خود و بزرگ نمایی دیگران، بیانگر اوج حقارت نیست؟

خلاصه در کجای کاریم و چه کار می‌کنیم؟

قضاوت با شما خوبان.

محمد امین احسانی