در مورد تشیکلات جدید اتمر و استانکزی

جماعتی از مدیران ارشد و فعلا سرگردان نظام فقیدجمهوری به رهبری حنیف اتمر و معصوم استانکزی، گردهم آمده اند و تا برای فردای افغانستان از یک آدرس مشترک برنامه‌ریزی نمایند. هر شهروند افغانستان تا زمانی که از طرف مراجع عدلی و قضایی قانونی و با صلاحیت ممنوع الفعالیت شناخته نشود، حق فعالیت سیاسی دارد و کسی نمی‌تواند مانع فعالیت آن گردد. در مورد اکثر این جماعت و به ویژه آقای اتمر و استانکزی حرف و حدیث‌های فراوانی وجود دارد که وجدان جمعی قربانیان سیاست‌ورزی و مدیریت این‌ها نمی‌تواند بر آن نقطه فراموشی بگذارد از کنار آن به سادگی عبور نماید.

در میان این جماعت که اکثر آن‌ها متهم به فساد گسترده مالی و خیانت ملی اند، حنیف اتمر و معصوم استانکزی یک سر و گردن بالاتر از همه این‌ها قامت‌نمایی می‌کنند. این دو نام در حکومت اشرف غنی مسوولیت مهم‌ترین دستگاه پالیسی سازی و مدیریت دولت را بر عهده داشتند که مدیریت و سیاست‌گذاری امورات امنیت و دفاع افغانستان بر عهده آنان نهاده شده بود.

از همین رو هرگاه بحث فروپاشی نظام جمهوری به عنوان یک تحلیل مورد بررسی قرار گیرد و سپس به عنوان یک جرم حقوقی مورد بازخواست قرار گیرد، اتمر و ستانکزی دو عامل نخست فروپاشی و دو نام متهم به جرم فروپاشی شناخته می‌شوند. مردم افعانستان به دلیل فقدان حافظه تاریخی یا تحت شرایط و عوامل دیگری شاید فراموش کنند که این دو نام چه مصایب و ماتم‌های سنگین و خونین را بر سرنوشت مردم تحمیل کردند، تاریخ اما فراموش نخواهد کرد و خیانتی را که این جماعت و به ویژه این دو شخص در حق مردم افغانستان مرتکب شده اند، مفصل و مشرح به آگاهی نسل‌های بعدی خواهد رسانید.

خیانت‌کاری و جنایت‌ورزی وقتی‌که منابع تامین منفعت و شخصیت قرار گرفتند، دیگر به یک رفتار عادی تبدیل گردیده قباحت اخلاقی خود را از دست می‌دهند و تکرار آن نیز لذت بخش می‌شوند. اتمر و استانکزی از جمله کسانی اند که وجدان انسانی آن‌ها در اثر تکرار مکرر خیانت‌های سنگین ملی به وجدان جنایت‌کار تبدیل شده است و به همین دلیل مصیبت و ماتم مردم افغانستان برای آنها چیزی بیشتر از یک نمایش کمیدی نیست. در زمان اقتدار دولتی این دو نفر، هزاران خانواده در افغانستان گریستند، این‌ها نوشیدند و بلند‌بلند خندیدند، هزاران سرباز برای دفاع از وطن در خاک و خون خفتند، این‌ها سرمایه دالری اندوختند و ملکیت خریدند و سرانجام جنازه‌های هزاران سرباز و آرزوهای میلیون‌ها انسان این سرزمین را فرش راه ورود طالبان به کابل کردند.

اکنون این‌ها آمده اند که یک‌بار دیگر چرخه متوقف شده خیانت و جنایت شان را به گردش آورده و روی فرش سرخ مصیبت و ماتم مردم افغانستان مست برقصند. این‌ها که از وجدان انسانی تهی شده اند اما تف بر وجدان‌های که از کنار خیانت و جنایت این‌ها بی‌تفاوت عبور می‌کنند.

هادی میران