جنگ علی علیه السلام با سه گروه

خلیفه دوم، ایران و روم را فتح کرد. سنت و سیاست تفکیک نژادی میان عرب و غیرعرب را به شدت اجرا می‌کرد. با این حال، بین اعراب تبعیض قایل نمی‌شد. عدل عمر به عدم تبعیض میان اعراب برمی‌گردد، درحالی‌که کل غیرعرب را حذف کرده بود و توسط محذوفان به قتل رسید.

خلیفه سوم اما امتیازات گسترده‌ی حکومتی به طایفه‌ی خود یعنی بنی امیه بخشید. با این حال، خلیفه سوم فردی بود که به تعبیر خطبه‌ی شقشقیه، عمرش به «تردد میان آشپزخانه و تشناب» سپری شد.

بیدادگری امرای خلیفه سوم، مردمان مناطق مختلف را به ستوه درآورد. مرکز خلافت برای اولین بار با اعتراضات عدالت‌خواهان پای‌لوچ روبرو شد که درنهایت به قتل خلیفه سوم منتهی شد.

عدالت‌خواهان آن زمان، علی را به خلافت برگزیدند. خیلی‌ها با امام بیعت کردند اما سران مجاهدین و عرب‌گرایان افراطی مخالفت کردند و گریختند تا بیعت نکنند. خیلی‌هاشان به معاویه پیوستند و جنگ صفین را علیه عدالت‌خواهان پابرهنه راه انداختند. اعتراض مهم قوم‌گرایان قریش این بود که عدالت‌خواهان پای‌لوچ حق مداخله در سیاست و انتخاب خلیفه را ندارند. گروهی که حق انتخاب حاکم برای عموم اتباع را قبول نداشتند، همگی به معاویه پیوسته و تا اسقاط حکومت علی از پای ننشستند.

طلحه و زبیر نیز جنگ جمل را راه انداختند. چون به سیاست برابری‌طلبانه علی اعتراض داشتند و خواهان امتیازات خاص بودند.

علی با سه جنگ روبرو شد و هر جنگ با گروهی خاص است.
اول، سران مجاهدین و امتیازطلبان جنگ جمل را برپا کردند.
بعد، طالبان و قوم‌گرایان قریش جنگ صفین را تحمیل کردند.
در اخیر، خوارج و داعشی‌های آن زمان جنگ نهروان را برپا کردند.

علی با سه گروه جنگید:
اول، سران امتیازطلب قومی؛
دوم، قوم‌گرایان افراطی قریش که انتخاب حاکم توسط عدالت‌خواهان پای‌لوچ را قبول نداشتند و آن را ناقض شوکت عربی می‌دانستند.
سوم، خوارج و داعشیانی که شعار «لا حکم الا لله» می‌دادند، حق انتخاب برای مردم قابل نبودند و نتیجه‌ی حکمیت را بدین خاطر نمی‌پذیرفتند که بشر حق انتخاب ندارد. این‌ها خانواده‌ی مسافری را دستگیر کردند. مرد را کشتند، شکم زن باردارش را دریدند و نیلغه‌اش را نیز کشتند.

علی با این گروه‌ها جنگیده اما روشنفکران با پوف و چوف عجیب، تاریخ را کامل سرچپه بیان می‌کنند!

حسن رضا خاوری