تکریم یا تحقیر؟ مسئله این است

روایت است که دیکتاتور عراق صدام حسین در زمانی که میخواست فقیه نابغه آیت الله محمدباقر صدر را اعدام کند، از شورش همگانی شیعیان ترسیده بود اما بسرعت خدمات و امتیازات آب و برق در شهرها و روستاهای که احتمال تظاهرات میرفت ارائه کرد و ملت گرسنه دیدند که دیکتاتور، آن آدم سابق نیست لذا بعد شهادت باقر صدر و خواهرش، آب از آب تکان نخورد.

اردوی غنی و تیم وزارت دفاع، بعد از آنکه از هوا و زمین بهسود زمین را هدف قرار دادن و خانه و کاشانه مردم را سوزاندند و آوار ساختند و و اموال آنها را تلف و تعدادی از زن و مرد را زخمی و شهید کردند…
اما از این واقعه، برای اینکه از فقر و گرسنگی و بدبختی مردم سوء استفاده کنند، روغن و برنج برای تعدادی توزیع کردند؛
به نظر میرسد این عمل آنها تحقیر و اهانت به شعور و غرور هزاره هاست و برای آزادگان که سربلند در کوه ها زندگی کردند، مایه ننگ است که از دستان خون آلود غنی کمک بگیرند.
تازه آغاز راه است اگر جبهه مقاومت برای همیشه از صحنه حذف بشود بازهم هزاره ها با تیغ دو دم حکومت و کوچی قربانی خواهند شد دو ماه بعد بنام علفچر، طالب های کوچی نما سرازیر هزاره جات شده و به ستم و ستمگری شان ادامه خواهند داد از یک طرف دره مرگ بار دیگر قربانگاه مردم بیگناه خواهند شد.
پناه بردن به تیم مقاومت، نه از سر هوس که نیاز جانی مردم است
با دادن یک کیسه برنج و روغن، میخواهند با جان و مال مردم بازی کنند.

ملت هوشیار باشند.

علی ظفر یوسفی