توقع از علی‌پور و جبهه مقاومت باید معقول باشد

توقع از علی‌پور و جبهه مقاومت باید معقول باشد. علی‌پور و چند جوان هزاره از گوشه و کنار هزارستان جمع شدند تا جلو تجاوز، اختطاف و بی‌دادی را بگیرند. یکی‌اش مثل خود علی‌پور موتروان است، یکی دیگرش دکان‌دار و یکی دهقان و یکی هم کارگر ساده و یکی هم جوانی که تازه بالغ شده است. در این میان چند نفری هم هستند که سواد اندک و سطحی دارند. حالا ما از این مجموعه مصاحبه خوب در سطح یک کسی می‌خواهیم که سال‌ها در رسانه حضور داشته است، موضعگیری سیاسی در حدی می‌خواهیم که سال‌ها پشت میز سیاست نشسته باشد و طرح نظامی در حد مارشال دوستم توقع داریم. این توقعات واقعبینانه و منصفانه نیست. علی‌پور و یارانش برای دفاع مردم به عرصه آمده‌اند و به قول مردم مرد میدان شده‌اند. سر و ته قضیه همین است و در عصری که همه موش شده‌اند و بخاطر منافع شخصی به سرش بزنی، پشت‌ش را خودش دور می‌دهد، این‌ها آمده‌اند تا جواب قولوخ را با سنگ بدهند. همین قهرمانی است و آفرین‌شان.

چرخبال را اگر زده باشند، به نظر من کار خوب و مشروع کرده‌اند. ارتشی که چند وقت پیش چهل غیرنظامی را در بهسود کشت و زخمی کرد و به اندازه چهل دانه گوسفند کوچی هم کسی اهمیت نداد، یک هدف مشروع نظامی است. وقتی جنگ در برابر متجاوز به بهسود مشروع است، چه سوار خر باشد و چه سوار چرخبال مشروع است. یک عده روشنفکر هزاره خود مرد میدان نیستند که هیچ، حتی شهامت این را ندارند که بپذیرند چند دانه هزاره در بهسود مرد میدان شده‌اند.

مشکل دولت با علی‌پور این است که چرا نمی‌گذارد هزاره همچنان در راه‌ها سربریده شود و بازخواست نشود، چرا نمی‌گذارد که در هر بهار کوچی بیاید، بکشد و غارت کند و برود. مشکل دولت با علی‌پور این است. وگرنه یک مورد فعالیت ضد دولتی علی‌پور را تا وقتی که مورد هجوم دولت واقع نشده بود پیدا کنید.

ممکن علی‌پور اشتباه رسانه‌ای، سیاسی و حتی استراتژی نظامی داشته باشد، اما کسی نمی‌تواند حقانیت مقاومت آنها را با توجه به وضعیت هزاره‌ها زیرسوال ببرد.
خلاصه حرف من این است که یا بیا مرد شو و از حق هزاره به همان شیوه روشنفکرپسندی که تو می‌گویی دفاع کن، یا این که بد نکن و خاموش باش.

جعفر عطایی