تنها راه نجات، نابودی و زوال حکومت خودکامه طالبان است

ندا محمد ندیم، وزیر تحصیلات عالی اداره نامشروع طالبان روز گذشته به تمام دانشگاه‌های دولتی و خصوصی دستور داد تحصیل زنان متوقف شود.

وی چندی پیش نیز طی سخنانی، تحصیل زنان را «عیاشی و فحاشی» خوانده و آن را مغایر با فرهنگ افغانستان دانسته بود.

اگرچه حتی در صورتی که طالبان رسما از ورود زنان به دانشگاه ها ممانعت نمی کرد، دانشگاه های کشور تا چند سال دیگر از وجود زنان خالی می شد، زیرا وقتی دختران فقط تا صنف ششم حق تحصیل داشته باشند، طی چند سال آینده عملا دانشجوی دختری وجود نخواهد داشت.

این اقدام صریح طالبان علیه آزادی و حقوق اولیه شهروندان، حتی برای تطهیرگران و حامیان داخلی و برون مرزی این گروه تروریستی که شبانه روز مشغول توجیه عملکرد طالبان بودند نیز جای دفاع باقی نگذاشته است و به عبارتی، سیاهی رفتار طالبان آنقدر شدید است که هیچ رنگ سفیدی نمی تواند آن را بَزَک کند.

در این خصوص توجه به دو نکته خالی از فایده نخواهد بود:

۱: متاسفانه مطالبات از اداره نامشروع طالبان از همان ابتدا بر مسائلی با اولویت های پایین بنا نهاده شد.

طالبان طی یک معامله حکومتی را سرنگون کرد که اگرچه به ظاهر، اما مبتنی بر آرای مردم بود. طبیعی است هنگامی که مشارکت مردم در قدرت سلب شود، دیگر حقوق شهروندان نیز به تدریج سلب خواهد گردید.

با این حال، به جای اینکه مطالبات از طالبان از ابتدا حول محور مشارکت مردم در قدرت شکل بگیرد، بر مسائلی تمرکز شد که در اولویت های بعدی قرار می گرفتند.

بر فرض اگر طالبان مانع تحصیل زنان نیز نمی شد، زنان افغانستان زیر چتر حکومت طالبان بعد از اتمام تحصیلات چه سهمی در قدرت واجتماع می توانستند داشته باشند؟! بنابراین، سطح مطالبان از طالبان باید به مسائل اساسی اختصاص می یافت و حقوق اولیه انسانی مطالبه می گردید.

۲: متاسفانه اقدامات و ضرباتی که طالبان به شهروندان کشور وارد کرده است همواره بدون هزینه باقی مانده است.

اقدامات وحشتناک اداره نامشروع طالبان طی یک و نیم سال گذشته هیچگاه با واکنش مقتدرانه ای مواجه نشده و طبیعی است هنگامی که خودکامگی بدون تحمل هزینه باشد به مرور شدت خواهد گرفت.

در واقع، وقتی حق تحصیل از دختران بالاتر از صنف ششم گرفته شد و هیچ هزینه و تبعاتی نیز متوجه حکومت خودکامه طالبان نگردید، واضح بود که نتیجه طبیعی آن به توقف تحصیلات دانشگاهی زنان منجر می شود.

نکته مهم تر اینکه شهروندان اکنون باید متوجه شده باشند که هیچ روزنه امیدی برای اصلاح سیستم فاسد و جاهل طالبان وجود ندارد و تنها راه نجات، نابودی و زوال این حکومت است. همچنین امید است نسل نوین افغانستان، رهبران سنتی که جز تحمیل درد و اندوه چیزی برای مردم خود نداشته اند را به دور انداخته و بار دیگر اسیر شعبده بازی سیاسیون خائن و علمای خودفروخته نگردند.

نویسنده: سید مصطفی موسوی