تماشاگری، ممنوع!

موضوع عبدالرووف نباید باعث انحراف افکار عامه از قضیه نسل‌کشی برادران اهل تشیع و هزاره مان گردد.
خوش‌حالیم که عبدالروف را سرانجام اختطاف‌گرانش در بدل پول رها کردند. اما ضروری است که بیش‌ترین توجه ما را به موضوع چگونگی جلوگیری از حملات سازمان‌دهی شده بر اهل تشیع کشور معطوف کنیم.
افغانستان در وضعیت آنارشی و هرج و مرج قرار دارد. همان وضعیت طبیعی که هابز از آن سخن می‌گفت. هیچ وضعیتی خطرناک از شرایط امروز افغانستان نیست که در آن بیش‌تر از بیست گروه تروریستی در راستای برنامه‌ها و آجنداهای شرورانه‌ی شان فعالیت دارند. برای اکثر شان نیز پاسپورت افغانستان توزیع گردیده است. در چنین وضعیتی یکی از گروه‌های قومی و مذهبی که بیش‌تر از همه در معرض آسیب قرار دارد، برادران اهل تشیع ما است. و این مسوولیت انسانی و وجدانی مان است که در چنین شرایط دشوار در کنار شان بایستیم و برای بهبود بنیادین وضعیت شان فکر کنیم. هیچ اختلافی در گذشته و امروز نیز نباید مانع مشارکت ما در دادخواهی برای برادران اهل تشیع ما گردد. اخلاق؛ یعنی ایستادن در کنار برادران اهل تشیع ما.
تماشاگری در چنین وضعیتی به نحوی شراکت در جرم است- شاید از لحاظ حقوقی نه، اما از لحاظ اخلاقی چرا.
عبدالشهید ثاقب