بیماری “حماقت”!

یکی از بیماری های شایع در جامعه ما “حماقت” است‌. البته میزان گرفتارشدن به این بیماری متفاوت است، و ویروس آن با شدت و ضعف افراد را مبتلا می کند. یکی از نشانه های “حماقت” اینست وقتی یک کار، پست و مقام، مسئولیت یا امتیاز درست یا نادرست، پیش نهاد می شود، در جواب آن “نه” وجود ندارد! سنجش علمی و توانایی انجام آن و ظرفیت مسئولیت پذیری در برابر آن وجود ندارد.

این بیماری به اندازی در سطح خانواده ها و جامعه شایع است، که بدل به فرهنگ شده است. حتما در گفتگوها و برخوردها دیده و شنیده اید که در توصیف مبتلایان به بیماری حماقت گفته می شود: ماشاالله بسیار با جرات است. از قبول و انجام هیچ کاری شانه خالی نمی کند. در برابر این تشویق های احمقانه، فرد نیز چنین متوهم می شود که توان و لیاقت هرکار و پست و مقام را دارد. و وای از آن روز که چند پارچه کاغذ رنگ شده بنام سندتحصیلی نیز زیر بغل داشته باشد و ….

بدین خاطر در جامعه ما کسانی که از بیماری حماقت مصئون مانده باشند، انجام یا پذیرش هرمسئولیتی را بر اساس محاسبه، توان و دانش و ظرفیت آن پاسخ دهند، از نظرها دور افتاده و کم جرات قلمداد می شوند.

تا زمانی که فهم و درک ما قادر به این تمایز نباشد و در برابر چنین بیماری واکسینه نشویم، تحقق شایسته سالاری از خانواده تا حکومت محال است.

شکور اخلاقی