برائت از ظالمان

مخالفان پیامبر گرامی اسلام، بیش از آنکه با آموزه های توحیدی پیامبر مسأله داشته باشند، با ظلم ستیزی او مخالف بودند.

از نظر آنها، اینکه بلال حبشی سیه چرده که برده آنها بود، حقوق انسانی برابر با اشراف و زورمندان داشته باشد، قابل پذیرش نبود.

آنها اگر بر پرستش لات و هبل و عزی مصر بودند و به خدای یگانه مسلمانان ایمان نمی آوردند، دلیلش این بود که بتها، آنان را به رعایت عدالت وادار نمی‌کردند.

من این مطلب را در یادداشت های پیشین نیز گفته ام که اصلی ترین دغدغه همه انبیای الهی، قبل از ترویج توحید، تامین عدالت برای بشریت بوده است.

در تمام روایت های مربوط به آخرالزمان هم تصریح شده است که امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور می‌کند تا جهان را پر از عدل و داد کند و اینگونه است که مبارزه با ظلم، اصلی ترین رسالت و شعار آخرین منجی الهی در زمین است.

با این حساب، اگر ما ظلم را نقطه مخالف رسالت پیامبر اسلام و امام زمان و ظالمان را دشمنان اصلی آنها بدانیم، با چه منطقی میتوانیم طالبان را که وسعت دایره ظلم شان، میلیون ها انسان مظلوم و بی دفاع را در بر گرفته، پیرو پیامبر ظلم ستیز اسلام بدانیم؟

و چگونه کسانی را که در کنار حکومت ظالم طالبان ایستاده اند و این گروه جنایت کار را تایید کرده اند و برای تطهیر این جماعت، تلاش نموده اند، در صف یاران و دوست داران پیامبر رحمت قرار دهیم؟

بار الها!
در شب میلاد پیامبر رحمت و امام صادق علیه السلام، از ظالمان به بشریت و تایید کنندگان آنها برائت میجوییم.

سید احمد موسوی مبلغ