اشرار و ابرار!

یک عنصر «اموی» به طعن و کنایه از امام مجتبی پرسید: چرا در زمان فرمانروایی شما (خلافت علی) آنهمه فتنه و آشوب و بی‌نظمی حکم‌فرما بود؛ ولی در زمان فرمانروایی ما (خلافت معاویه) اینهمه امن و نظم حکم‌فرماست؟ امام مجتبی پاسخ داد: چون شما بر نیکان و پاکانی مثل ما حکومت می‌کنید؛ در حالی که ما بر اشرار و فُجّاری مثل شما حکومت می‌کردیم!

این حکایت، حکایتِ امروز ماست! می‌گویند: در دو ماه حاکمیّت طالبان، نظم و امنیّت برقرار است؛ ولی در بیست سال حاکمیّت جمهوریت، انفجار و انتحار و ناامنی و بی‌نظمی بر کشور حاکم بود!

دلیل و علتش همان است که امام مجتبی گفت! جمهوریت و نظام پیشین بر جانورانی مثل شما حکومت می‌کردند که جز توحش و خشونت و گردن‌زنی و آدمکشی و ویرانگری و ترور و انفجار و کشتار و … هیچ هنر و فضیلتی نداشتید! ولی شما بر مردم و جامعه‌ای حکومت می‌کنید که حداقل به مدت بیست سال، جمهوریت و مدنیت و آزادی و دموکراسی و کثرت‌گرایی و حقوق‌بشر و تحمّل صدای مخالف و دیگر ارزش‌های انسانی و جهانی را مشق و تمرین کرده‌اند! نظام پیشین به شعارِ «زنده‌باد مخالف من» باورمند و پایبند بود؛ اما شما به شعارِ «بریده‌باد گلوی مخالف من» باورمند هستید!

همانگونه که معاویه و طلحه و زبیر و مروان و ولید و دیگر امویان، عامل جنگ و آشوب و ناامنی در عصر خلافتِ مشروع و منتخبِ امام علی بودند؛ شما تروریست‌های وحشی و ویرانگر نیز عامل انفجار و انتحار و آدمکشی و ویرانگری و ناامنی در عصر نظام منتخب و قانونی جمهوریت بودید!

مسیح ارزگانی