آیا میتوانیم متحد شویم ؟؟؟

آنچه که در حال روی دادن است، پیاده سازی طرح تخلیه مناطق مختلف از شیعیان است.

اگر انتحاری و انفجار، فقط مراکز مربوط به شیعیان را در پهنه افغانستان هدف قرار می‌دهد، هدف اینست که شیعیان آنقدر به تنگ آیند که خانه و زمین و منطقه خود را برای ناقلین رها کنند و بروند.

بنابراین، هفته قبل اگر در بغلان، مسجدی هدف قرار گرفت و شب گذشته در برچی، کلپ ورزشی، هیچ بعید نیست که فردا روزی، شفاخانه ای یا سالن عروسی و آموزشگاهی در جایی دیگر، هدف قرار بگیرد.

طالبان، کاملا هوشمندانه، در حال اجرای نقشه خود هستند.
از سویی، شیعیان را اینگونه تحت فشار قرار می‌دهند تا جغرافیا را ترک کنند، و از سوی دیگر، رهبرشان، دستور فعال شدن کمیسیونی را می‌دهد که پشتون های (ظاهراً) اخراج شده از پاکستان را تکریم کند و به امور زندگی آنها و استقرار شان کمک نماید.

در این بین، تأسف بار اینست که هنوز هم جمعی از بی خردان جامعه شیعه، با عنوان متنفذین شیعه، به دیدار آدمهای دست چندم طالبان می‌روند تا از رهگذر مجیز گویی طالبان، کلاهی از این نمد به دست آورند، اما همانجا هم یک پشتون آمریکایی تبار ظاهراً حنفی به نمایندگی از آنها (به ادعای خودشان متنفذین شیعه) سخن می‌گوید.

مادامیکه شیعیان، نسبت به فهم وضعیت موجود، ادراک درستی پیدا نکنند، نمیشود از این بحران، عبور کرد.

فهم دو مسأله مهم (تلاش طالبان برای تخلیه مناطق شیعه نشین از جمعیت و متفرق بودن شیعیان در مواجهه با طالبان)، گام اول برای مواجهه با بحران است.

فاصله زیادی با حذف شدن مطلق نداریم و سیاست تعامل با طالبان هم شکست خورده و راهی برای تقابل هم نداریم.

اما با آن هم، نیاز است که بزرگان شیعه، در یک حرکت خردمندانه، از منافع شخصی خود عبور کنند و به یک اجماع در چگونگی مواجهه با شرایط برسند.

شاید لازم باشد که تمام مجموعه ها و نهادهای مدعی رهبری شیعیان افغانستان، گرد هم آیند و با منحل کردن مجموعه های خود، یک تشکیلات جدید را پی ریزی کنند.

سید احمد موسوی مبلغ