آیا روسیه در مسیر تقابل با طالبان قرار خواهد گرفت ؟؟؟

قرار است طی روزهای آتی، نشستی با حضور چهره های سرشناس مخالف طالبان در مسکو برگزار شود.

برگزاری این نشست را باید نقطه بازگشت روس‌ها از سیاست حمایت از طالب دانست.

پس از واگذاری افغانستان به طالبان، کشورهای همسایه، علی‌رغم احساس نگرانی از چگونگی مواجهه با طالبان، سیاست نزدیکی با این گروه را در پیش گرفتند.

دادن امتیازهای مکرر به این گروه، عمدتاً با این هدف صورت می‌گرفت که طالبان را به یک همکاری واقعی منطقه‌ای با همسایگان تشویق کند.

طالبان خود مدعی بودند که با جنگ، آمریکا را از افغانستان اخراج کرده اند.
چنین ادعایی، طبیعتاً باید نشان دهنده‌ی دشمنی عمیق میان طالبان و آمریکا می بود.

برخی از کارشناسان کشورهای همسایه که دستی هم بر آتش داشتند، ادعای طالبان را باور کرده بودند (اگر نگوییم که در تبانی با آمریکا و طالبان عمل میکردند). آنها مدعی بودند که حمایت از طالبان و عمق بخشیدن به رابطه با این گروه، می‌تواند بر حجم دشمنی ادعایی طالبان با آمریکا بیفزاید. در ذهن آنها، افغانستان خالی از امریکا، یک فرصت طلایی برای سیاست های توسعه ای منطقه‌ای بشمار می‌رفت.

همانها بودند که با دادن اطلاعات غیر واقعی از شرایط افغانستان، مقامات بالادستی خود را در پایتخت های کشورشان، به مفید بودن سیاست حمایت از طالبان متقاعد کردند.

اما شادمانی همسایگان از این فرضیه غلط، چندان دوام نکرد و دوسال پس از سلطه طالبان بر افغانستان، به آنها ثابت شد که ادعای دشمنی آمریکا و طالبان، از بنیان دروغ بوده و طالبان، توانسته اند همسایگان را در این باره بفریبند.

زلمی خلیلزاد در آخرین گفتگوی خود تایید کرد که طبق توافق با طالبان، قرار بوده تا قدرت سیاسی، در پایان آگوست ۲۰۲۱ از طریق یک حکومت عبوری به طالبان سپرده شود و اگر اشرف غنی در ۱۵ آگوست فرار نمی‌کرد، دو هفته بعد باید رسماً قدرت را تحویل میداد.

این سخن، نشان از برنامه ریزی دقیق آمریکا برای تحویل دادن امکانات و قدرت و سرزمین به طالبان دارد.

خلیزاد همچنین از همکاری وسیع استخباراتی طالبان با آمریکا اظهار رضایت کرد و تایید کرد که کشتن ایمن الظواهری، بخشی از عمل به تعهداتی بوده که طالبان با آمریکا در دوحه امضا کرده اند.
او‌ همچنین گفت که پیشرفت تکنولوژی، آمریکا را از حضور فیزیکی در منطقه برای کنترل دشمنانش بی نیاز کرده است.

همه اینها، موید اینست که افغانستان پسا طالبان، همچنان در اختیار آمریکاست.

البته برای کسانی که با فضای افغانستان، آشنایی داشتند، از همان ابتدا معلوم بود که آمریکا، از واگذاری قدرت و امکانات به طالبان به دنبال چه اهدافی است، اما کشورهای رقیب آمریکا طوری فریب طالبان و آمریکا را خورده بودند که تحت هیچ شرایطی، حاضر نبودند کام شیرین شده خود از خبر خیالی شکست آمریکا در افغانستان را با چیزی مخالف آن تلخ کنند.

اکنون برای همه و از جمله برای روس‌ها روشن شده است که امریکا افغانستان را به حال خود رها نکرده و با واگذاری افغانستان به طالبان به عنوان نیروی نیابتی خود، همچنان منافع خود را از طریق این گروه در منطقه تعقیب می‌کند.

در این بین، با نقشی که طالبان بازی کردند و خود را در قامت مبارزان ضد آمریکایی جا زدند، در قدم اول، با ظرفیت های رایگان و متعددی که چین، روسیه و ایران با هدف تالیف قلوب در اختیار طالبان قرار می‌دادند، اقدام به استحکام پایه های قدرت خود نمودند و در قدم دوم، غالب فرصت های حیاتی پیشگیری از بحران بعدی را از همسایگان، سلب کردند.

طی دو سال گذشته، طالبان به همان اندازه که به تعهدات خود نسبت به آمریکا پایبند بوده، نسبت به همسایگان بد عهدی کرده است.

به نظر می‌رسد که روسیه، پیش تر از بقیه، جرأت اصلاح اشتباه دو سال گذشته را به خود داده و برای اولین بار پس از واگذاری افغانستان به طالبان، از چهره‌های سرشناس مخالف طالبان میزبانی می‌کند.

محل نشست شخصیت های ضد طالب در مسکو، هتل پرزیدنت است که نشست های مورد حمایت وزارت دفاع روسیه در آن برگزار می‌شود.

بنابراین می‌توان این‌گونه استنباط کرد که روسها، قید برادری با طالبان را زده اند و در حال تغییر استراتژی خود نسبت به افغانستان تحت سلطه طالبان هستند.

ممکن است تغییر مسیر کامل روسیه، کمی زمان ببرد، اما همینکه وارد آن شده، اتفاق بزرگیست.

باید دید که چه وقت، این تغییر استراتژی، به بقیه همسایگان هم سرایت خواهد کرد.

سید احمد موسوی مبلغ