آزمون بزرگ طالبان!

آزمون بزرگ طالبان تازه شروع شده است. جنگیدن، ویران کردن و کشته و کشته‌شدن آسان‌تر از حکومت کردن است. طالبان باید بتوانند اسب غرور و تکبر خود را لگام بزنند و اندیشه و همّت خود را از انحصارگرایی قومی، زبانی و مذهبی فراتر پرواز بدهند. حکومتی بسازند وسیع‌ البنیاد که شامل همه اقوام و مذاهب گردد. قوانینی وضع کنند که با قرن ۲۱ هم‌خوانی داشته باشد. از تعصّبات مذهبی و قومی و سخت‌گیری‌های سنّتی بگذرنند.

طالبان باید بدانند که حکومت ۲۰ ساله کرزی و غنی را آن‌ها شکست نداده‌اند؛ عامل شکست حکومت ۲۰ ساله سه چیز بود: وابستگی به قدرت‌های بیرونی، فساد لگام گسیخته و تبعیض‌های قومی. حکومت کرزی و غنی از درون پوسیده و از بیرون شاریده بود و منتظر لگدی بود که طالبان زدند و فروریخت.

حکومت کرزی و غنی، حکومت ملّی و مردمی نبود؛ یک شرکت چند ملیتی بود. تعدادی در آن سهم داشتند سودها را بین خود تقسیم می‌کردند و به نام رهبر حزب و کلان قوم دایم در حال معامله بودند.

در افغانستان تاریخ زیاد تکرار شده است؛ حکومت‌های زیادی با عوامل تکراری فروپاشیده اند. طالبان اگر گرفتار بیماری‌های حکومت ۲۰ ساله شوند، دوام نخواهند آورد. این وعده خداوند است.

مردم افغانستان بسیار رنج کشیده‌اند. حکومت کرزی و غنی با این‌که ظرفیت‌ها و امکانات فراوانی داشتند؛ امّا به خاطر همان سه مشکل اساسی نتوانستند خواسته‌های مردم را برآورده کنند. فقر و بیکاری، فساد، تبعیض و … به اوج خود رسیده بود و مردم اسیر ادارات فاسد بودند. این مردم حالا چشم به طالبان دوخته‌اند که شاید از مشکلات‌شان کاسته شود. امنیت، صلح، برادری بین اقوام و مذاهب، رفاه اجتماعی، آزادی‌های مدنی، بازسازی و توسعه متوازن از خواسته‌های اولیه مردم است. خواسته‌های مردم را حکومت وسیع‌البنیاد و فراگیر و معتدل می‌تواند برآورده کند.

سید اسحاق شجاعی