سخنگویان طالبان همیشه در رسانهها ادعا دارند که ما در افغانستان امنیت آوردهایم، اول اینکه این ادعای آنان کاملاً غلط است و در عمل ما هرروز شاهد قتلها و پیدا شدن جنازهها در شهرها هستیم. دوم اینکه تعریف طالبان از امنیت اشتباه است، امنیت فقط این نیست که جنگ و قتل و کشتار نباشد.
زمانی که مخالفان دولت پیشین و صاحبان دولت امروز، پیش از تسلطشان بر کشور، به حملات انتحاری دست میزدند، استدلال طرف مقابلشان روشن و صریح بود؛ کشتن انسانهای بیگناه هیچ توجیه شرعی، قانونی و انسانی ندارد و مرتکبان آن دشمنان مردم افغانستان و دشمنان انسانیتاند.
معاون اول رئیس جمهور سابق ضمن انتقاد از زلمی خلیلزاد، نماینده پیشین آمریکا در امور صلح افغانستان گفت که او ضمائم محرمانه توافق دوحه را تا آخر از ما پنهان کرد.
محمد حسن آخوند، رئیس الوزرای حکومت سرپرست طالبان دستور تسهیل روند توزیع پاسپورت را داده و گفتهاست که باید با تذکره کاغذی نیز به مردم پاسپورت داده شود.
هیولای مرگ و نیستی بار دیگر دهان گشوده و به تدریج جماعتی را در کام میکشد. وقتی قومی فاقد ابتداییترین حق میشود و حقکشیاش از باور و فرهنگ غالب نیرو میگیرد، فاقد تاریخ هم میگردد و تاریخاش به دست و به دلخواه دیگران رقم میخورد؛ امری که چیزی از نابودی جمعی کم ندارد.
همانگونه که معاویه و طلحه و زبیر و مروان و ولید و دیگر امویان، عامل جنگ و آشوب و ناامنی در عصر خلافتِ مشروع و منتخبِ امام علی بودند؛ شما تروریستهای وحشی و ویرانگر نیز عامل انفجار و انتحار و آدمکشی و ویرانگری و ناامنی در عصر نظام منتخب و قانونی جمهوریت بودید!