ارگ و سپیدار با عجله مشغول بررسی طرح امریکا برای تشکیل دولت مشترک شده اند تا پیشنهادات خود را برای بحث در نشست مسکو و استانبول وارد این طرح بسازند. در حالی که اشرف غنی هفته ی قبل روز افتتاح شورای ملی با اشاره به این طرح آنرا کاغذ بی اهمیتی نام برده بود که هرکسی می نویسد و روی میزها می گذارد.
جامعه افغانستان به علت تنوع قومی و مذهبی و شرایط خاص این مسئله در دهه های اخیر بیشتر به صورت “قوم گرایی” بروز و ظهور یافته است. قوم گرایی در سالهای اخیر به علت تبلیغات گسترده از سوی برخی کشورهای همسایه گسترش یافته و روز به روز خود را به عنوان یک شکاف جدی و تهدید کننده بروز داده است.
هژمونی تاریخی-سیاسی از آغاز تاکنون با استفاده از حیله ها و شگردها در کنار استفاده از زور و سرکوب سلطه و برتری خواهی خود را برکشور تحمیل نموده است. یکی از شیوه ها تفرقه اجتماعی و سیاسی درمیان ساکنین این کشور بوده است.
اخیرا توطئه علیه یگانگی و یکرنگی هزاره از درون حاکمیت با سکوت نمایندگان درون حاکمیتی هزاره، آغاز یافته است. بهتر است حلقه انحصارگر و تمامیت خواه بجای تکه تکه کردن اقوام، در آخر عمر خود قدمی هرچند کوچک به سوی انسجام درون قومی و برون قومی یا وحدت ملی بردارند.
فاجعه ی در جامعه ی هزاره در حال وقوع است: این مردم که صدها سال با “عنوان هزاره” در روزهای سخت و در روزهای شادی و سرور با هویت هزاره در کنار هم قرار می گرفتند؛ دیگر “هزاره “نیستند.
حقیقت این است که همانطو که آقای صالح بارها گفته است، منابع و امکانات کافی برای جلوگیری از جنایت و جرم در وزارت داخله و حوزه های امنیتی وجود دارد اما فقدان عزم و اراده و انگیزه مراجع امنیتی، کابل را به جولانگاه مجرمین تبدیل کرده است.