شکی نیست که جامعه جهانی کمک نسبتا خوبی به افغانستان نمود، پولی که با آن افغانستان دگرگون می‌شد؛ اما با نبود یک پلان و برنامه استراتژیک از سوی کشورهای خارجی و افغانستان، پول‌ها خرج شد و در افغانستان هم تغییر معتنابهی به وجود نیامد. اگر چنین پلانی وجود داشت و طراحی می‌شد، افغانستان در وضع کنونی نبود.
چنانچه مذاکرات دوحه، وارد فاز جدیدی نشود و همچنان در بن بست باقی بماند، آغاز تهاجم های گسترده طالبان به مناطق تحت کنترل دولت، دور از انتظار نیست.
سرور دانش، معاون دوم ریاست جمهوری اعلام کرد که طرح شورای عالی مصالحه ملی که برای نشست استانبول تهیه شده، کاستی‌ها و ضعف‌های بسیار زیادی دارد.
محمدابراهیم طاهریان فرد، نماینده ویژه وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در امور افغانستان با عبدالله عبدالله، رئیس شورای مصالحه ملی درباره آخرین تحولات افغانستان و روند مذاکرات صلح کشور گفتگو کرد.
طالبان اعلان کردند که در ۱۶ اپریل نمی توانند به نشست استانبول بروند. آنها شرکت خود را در این نشست به نتیجه ی مشورت های میان خود موکول کرده اند که در جریان است.
بدون شناخت ابعاد دینی(مذهبی) بحران و حفاظت آشکار از تنوع مذهبی به شمول بنیادگرایی طالبان، صلح همچنان دست نیافتنی باقی می ماند. اما یک چیزی که تمام طرف ها در افغانستان باید بپذیرند ولو برخلاف میل باطنی شان این است که تداوم جنگ هیچ دستاوردی در پی ندارد.
در پی اعلامیه طالبان در مورد عدم حضور در نشست ترکیه، دواخان مینه‌پال، معاون سخنگوی ریاست جمهوری در صفحه توئیتر خود نوشت: طالبان چیزی جز کشتار و ویرانی نمی‌دانند.
در آستانه فرارسیدن ماه مبارک رمضان، رئیس‌جمهور از گروه طالبان خواست که آتش بس کنند.
گروه طالبان اعلام کرد که چگونگی شرکت در نشست ترکیه و آجندای آن که از سوی آمریکا به این گروه سپرده شده است، تحت بررسی رهبری این گروه قرار دارد.
آمریکا، سازمان ملل، ترکیه و قطر پیش‌نویس ۹ ماده‌ای را پیش از نشست استانبول به طالبان و هیئت افغانستان سپردند تا پیش از آن بر سر اصول ارائه شده به توافق برسند.