اینک طالبان عناصرترکیبی از مزدوری استخباراتی و جهل و تعصب مذهبی و سلطه قومی با به کاربستن مجموع روش های گذشته( جنگ با علم و دانش، ترویج دین و مذهب خرافه، کشتار مردم، تبعیض آشکار، کشتن روشن اندیشان و…) در یک تعامل کثیف و ضدانسانی استخباراتی و سیاسی با استخبارات منطقه و جهان، راه عبدالرحمان جابر و نادرغدار را ادامه می دهند.
حکومت‌های ایدئولوژیک و قوم‌گرای افغانستان با هر رنگی که آمده‌اند و در هر چارچوبی که قرار گرفته‌اند، در یک نقطه مشترک بوده‌اند و آن انکار هزاره‌ها و شیعه‌های افغانستان و تلاش برای حذف آن بوده است.
حزب رفاه ملی افغانستان حمله تروریستی به مراکز اموزشی در غرب کابل را محکوم کرد. در بیانیه این حزب آمده است: حزب رفاه ملی افغانستان این جنایت هولناک و غیر انسانی تروریست ها را به شدت محکوم می نماید و آنرا نشانه ی توحش و درنده خویی تروریست های وهابی،سلفی و تکفیری های مزدور میداند […]
کدام منطقی می‌تواند قبول کند که تروریست‌ها (فارغ از اینکه از کدام گروه یا جریان باشند) بدون هماهنگی با اداره کابل، بتوانند مهمات و مواد منفجره به غرب کابل منتقل و فاجعه ای در این حجم ایجاد کنند؟؟
طالبان اما هیچ قدرت واکنش ندارد و هیچ ابزاری نیز برای دفاع ندارد این چیزی است که پاکستان می خواست در افغانستان وجود داشته باشد. دولت ضعیف دست نشانده فاقد مشرعیت که قدرت هیچ واکنشی را در مقابل پاکستان نداشته باشد.
گروه طالبان هتک حرمت به قرآن کریم در کشور سویدن را محکوم کرد.
بانک مرکزی دولت طالبان از وعده همکاری نمایندگان اتحادیه اروپا با این بانک خبر داد.
تنها راه رهایی افغانستان از سلطه پاکستان، سرمایه گذاری بر مدنیت است. به خصوص در مناطقی که سرمایه گذاری پاکستان در آن مناطق بیشتر بوده است.
طالبان بار دیگر رشته‌ای از دستورات و توصیه‌های منسوب به ملا هبت‌الله آخوندزاده، رهبر این گروه را از طریق تلویزیون دولتی افغانستان منتشر کرد.
اگر سراج الدین حقانی، نسبت به تجاوز نظامی پاکستان به خاک افغانستان و کشتار صورت گرفته در غرب کشور، واکنش جدی و عملی نشان داد، آنگاه میشود اجمالا به واقعی بودن تنش میان اداره کابل و اسلام آباد، تا حدودی فکر کرد.