یک‌سال بدون سید، در برابر هیولای بی‌مهار

یک سال از شهادت سید مقاومت گذشته است؛ سالی سرشار از حوادث بهت‌آور برای جهان. شاید مهم‌ترین رویداد پس از شهادت او، وقوع جنگ دوازده‌روزه باشد؛ اما این جنگ تنها بخش کوچکی از تعدی‌های بی‌شمار لشکر شیطان در مسیر تحقق نظم جهانیِ مدنظرشان بود.

به نظر می‌رسد مستکبران عالم تصمیم گرفته‌اند دنیا را با توسل به وحشی‌گری و در راستای منافع ظالمانه‌ی خود اداره کنند. از همین روست که از تهران تا قطر، و از یمن تا سوریه و لبنان، همگی هدف حملات بی‌رحمانه قرار می‌گیرند؛ در حالی‌که میلیون‌ها انسان بی‌دفاع در غزه با مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

از مواضع سران جبهه‌ی شیطان چنین برمی‌آید که پس از شهادت سید، میدان برای جولان آنان باز شده و قرار نیست وحشی‌گری‌هایشان به این زودی پایان پذیرد. اینجاست که هر انسان بیداری درمی‌یابد چگونه سید شهید، در سال‌های طولانی، این سگ وحشیِ پاچه‌گیر را مهار کرده بود.

فارغ از ویژگی‌های شخصیتی سید شهید ـ که بی‌تردید وصف همه‌ی آنها در چندین کتاب هم نمی‌گنجد ـ آنچه برای جهانیان اهمیت دارد، نقشی است که او در مهار هیولای کودک‌کش منطقه ایفا کرده بود.

پاچه‌گیری این هیولا پس از شهادت سید چنان فزونی یافت که جهان را به حیرت انداخت. قلدری‌اش به جایی رسید که دیگر مهار او برای دنیا ممکن نبود؛ او نه در خفا، که آشکارا و در برابر دیدگان جهانیان عربده می‌کشد، جنایت می‌کند، به جنایت‌های خود افتخار می‌کند و همگان را به همان جنایات تهدید می‌کند.

این رویکرد قلدرمآبانه و مهارناشدنی همان است که زبان روایات، آن را در آخرالزمان به سفیانی نسبت داده‌ و امروز، به جرأت می‌توان گفت که سید شهید، یکی از بزرگ‌ترین سدها در برابر طغیان چنین سفیانی‌صفت هایی بوده است.

تمام دنیا از این جهت که سید شهید مانع طغیان وحشی‌ترین موجودات عصر ما بود، مدیون اوست. و اکنون این جهانِ بی‌سید است که باید طعم تلخ وحشی‌گریِ سگ هارِ سفیانی‌صفت را بچشد.

سید احمد موسوی مبلغ