انس حقانی: طالبان از خروج آمریکا آگاه بود

انس حقانی، از چهره‌های سرشناس شبکه حقانی و عضو ارشد گروه طالبان، در گفت‌وگویی تازه با یک رادیوی محلی در کابل مدعی شد که پیش از خروج نیروهای خارجی از افغانستان، طالبان به این یقین رسیده بودند که ایالات متحده تصمیم قطعی به بیرون‌رفت دارد؛ اما مقامات آمریکایی از افشای آشکار آن اجتناب می‌کردند.

به گفته آقای حقانی، در جریان مذاکرات گروه طالبان با هیئت آمریکایی در دوحه، این موضوع برای طالبان آشکار شده بود که نیروهای خارجی کشور را ترک خواهند کرد و تنها مسئله باقی‌مانده، چگونگی این خروج و مدیریت قدرت پس از آن بود. وی افزود که طالبان تلاش داشتند با دولت وقت افغانستان بر سر نحوه ورود به کابل توافق کنند تا از فروپاشی نظام اداری و تنش‌های بین‌المللی جلوگیری گردد.

حقانی بیان داشت: «ما می‌خواستیم از راه تفاهم وارد کابل شویم. هدف این بود که مشروعیت حفظ شود، اداره‌ها کار کنند و هیچ غارتی صورت نگیرد. اما در آخرین لحظه خبر رسید که اشرف غنی کشور را ترک کرده است.» به گفته او، این خلأ قدرت باعث شد تا طالبان تصمیم بگیرند بدون توافق وارد کابل شوند.

او همچنان تأکید کرد که ایالات متحده در مذاکرات علناً تعهد خروج نمی‌داد، اما طالبان می‌دانستند که آمریکایی‌ها حتماً خواهند رفت و بر همین اساس برنامه‌ریزی نموده بودند.

این عضو طالبان همچنین اذعان داشت که در مذاکرات بین‌الافغانی، تیم مذاکره‌کننده اعزامی از کابل انگیزه‌ای برای رسیدن به نتیجه نداشت و بنا داشت خود را تا رسیدن دولت بایدن به قدرت در ایالات متحده مشغول نگاه دارد تا احتمال تغییر سیاست آمریکا فراهم شود. او افزود: «طرف افغانی دنبال وقت‌کشی بود. به همین دلیل، ما جلساتی نمادین با آن‌ها برگزار کردیم، چون امیدی به نتیجه‌دادن نداشتیم.»

انس حقانی گفت از دید طالبان، توافق با آمریکا در دوحه نشانه شکست ایالات متحده بود، هرچند نهادهای غربی آن را به عنوان «توافق صلح» معرفی کردند. او طالبان را برندهٔ مذاکرات دانست و گفت تلاش رهبری این گروه همواره بر جلوگیری از فروپاشی کامل نظام و حفظ روابط با جهان متمرکز بود.

جالب توجه اینکه انس حقانی برخلاف شمار زیادی از چهره‌های گروه طالبان، در توصیف فرار اشرف غنی از کابل از واژه «فرار» استفاده نکرد و او را با لقب «داکتر صاحب غنی» مورد خطاب قرار داد.

این اظهارات در حالی بیان می‌شود که طالبان در آستانه ورود به چهارمین سال تصرف کابل و کنترل سراسری بر افغانستان قرار دارند؛ حکومتی که مشروعیت بین‌المللی آن همچنان زیر پرسش است و انتقادها از انحصار قدرت و نقض گستردهٔ حقوق شهروندان، به‌ویژه زنان و اقلیت‌ها، ادامه دارد.