عادی سازی یا رسمیت دادن به بردگی همیشگی!

در این روزها خبر عادی سازی روابط امارات با رژیم قصاب اسرائیل در صدر اخبار رسانه‌های اسرائیلی و غربی قرار دارد.

رسانه‌های نامبرده تلاش دارند که تحت عنوان عادی سازی روابط امارات با اسرائیل، از یک سو نمایش روند پایان انزوای اسرائیل و فزونی قدرت آمریکا و متحدانش را به نمایش بگذارند و از سوی دیگر محدود شدن بیش از پیش محور مقاومت را به خورد جهان بدهند. می‌خواهند برای دنیا وانمود نمایند که محبوبیت آمریکا و اسرائیل به اندازه‌ای رو به فزونی است که مردم جغرافیای عرب برای همسویی با آمریکا و اسرائیل در صف اند و با پیش آمدن کوچکترین فرصت، رسما به اردوگاه مورد نظر می‌پیوندند.

اما اگر دقیقتر به قضایای گذشته و امروزی برخی کشورهای عربی از جمله امارات و اسرائیل بنگریم در خواهیم یافت که در این گونه موارد، عادی سازی روابط معنایی ندارد؛ زیرا عادی سازی روابط به معنای واقعی کلمه در جایی و زمانی معنا پیدا می‌کند که قبلا روابط غیرعادی و تنش آلود میان دو یا چند کشور مستقل حاکم باشد نه میان مملوکان شیرده و مالکان شیردوش که نه استقلالی در میان بود و نه تنشی.

پس سخن گفتن از عادی سازی روابط در مواردی نظیر امارات و اسرائیل، شعاری بیش نخواهد بود و نیست.

بله اگر به زمان اعلام این عادی سازی روابط بنگریم و تحولات جاری بین‌المللی و واکنش‌های منطقوی را نیز در نظر داشته باشیم، در خواهیم یافت که اعلام مذکور یک پیام واضح و غیرقابل انکار دارد که عبارت باشد از نیاز داشتن جدی مالکان دوشنده به رسمیت دادن بردگی همیشگی نه چیز دیگر؛ زیرا در شرایطی که ترامپ و نتانیاهو در انظار بسیاری از مردم جهان منفورترین، فاسدترین و غیرقابل اعتمادترین حاکمان محسوب می‌شوند و انتخابات آمریکا در پیش است و تظاهرات علیه نتانیاهو هر از چندگاهی سر بر می‌آورد، چه بهتر که با علنی قربانی نمودن و رسمیت دادن به بردگی همیشگی بخشی از مملوکان، کمی اوضاع نامطلوب مالکان جبران شود.

خلاصه نه پای عادی سازی روابط بلکه پای قربانی نمودن و رسمیت دادن به بردگی همیشگی امارات برای جبران اوضاع نامطلوب و بهره برداری سیاسی بادارانش در میان است.

محمد امین احسانی