شهروند بی فرهنگ و بی فرهنگی شهری!

امروز بارش و باران در کابل وارد دومین روز خود می شود که وضعیت شهر به لحاظ نظافت و آبگیره ها کاملاَ در یک بحران بدون برون رفت گرفتار است. انگار اینجا باطلاقی است که آشغال و کثافات از تمام و کوه صحرا در شهر سرازیر شده است.

مأمورین موظف به تنظیف شهر مشغول کار اند در همین هوای بارانی با سختی تمام مشغول جمع کردن آشغال از مسیر های راه وراهروهای و آبگیره ها هستند. هر چند که شاید انتظار شهروندان کابل را برآورده نسازند و حق مطلب خدمت گزاری از سوی شهرداری (شاروالی) برای شهروندان کابل نیز ادا نگردد اما نکته ای مهمتر این است که خود شهروندان کابل، به مراتب در روند کثیف کردن چهره شهر سهم فعال دارند، کسی حاضر نیستند که حتی یک پس مانده آدامس جویده شده را از دهنش بیرون کرده در میان سطل زباله بنیدازد ترجیح می¬دهد که در همان مسیر رفت آمد و پر ازدحام در وسط راه بیندازد و خودش بی هیچ حس بدی عبور کند.

هنوز در کابل شعار (شهر ما خانه ای ما) معنا نشده است بلکه هرکسی صرفاَ همان چهار دیواری خود را که تحت تملک شخصی اش می باشد، در قبال همان خود را مسئول می¬داند که بر زرق و برق بیش از حد و اضافی اش مصرف گزاف کند خارج از آن حتی پیاده روهای جلو بلند منزلش را هم حاضر نیست خاک و خاشاکش را جمع کند. حس جمعی و همکاری در ایجاد یک شهر زیبا تنها حلقه ای مفقوده در میان هر آن¬چیزیست که نامش را مؤلفه و شاخص¬های کمک به زیبایی شهر وتوسعه شهری بنامیم.

به لحاظ فرهنگ شهری شهروندان کابل کاملاَ بیگانه از فرهنگ شهری هستند. هرکسی خود را جزیره تافته¬ ای جدا بافته می¬داند، نگاهی اشتراک به همکاری و همیاری به یک شهر تمیز و زیبا وجود ندارد. هرکسی با انداختن زباله های خود در هرجای ممکن، در کثیف کردن و زیشت کردن چهره ای شهر سهم فعال دارد اما برای زیبای آن هرگز. این به اضافه ای بافت شهر فرسوده ای کابل که عامل مضاعف برای زیشتی چهره این شهر زخم خورده از جنگ است. خلاصه فرهنگ شهری هنوز با کابل بیگانه است و کابل و مردمانش نیز به راحتی پذیرایی فرهنگ مدنیت و شهری نیست.

محمد علی حامدی