مقاومت و خودباوری

۱) آنگاه که استعمارگران اروپایی بر شبه قارۀ کُهن و پهناور هند مسلط شدند، طبِ گیاهی هند با پیشینه‌ی هزاران ساله در این سرزمین رایج بود و در تداوی بیماران و کاهش درد و رنجِ آدمیان مورد استفاده قرار می‌گرفت. استیلاجویانِ غارتگرِ غربی به تخطئه و تمسخر طب سنتی گیاهی هند پرداختند و هندیانِ عقب‌مانده! را مورد ملامت و مذمت قرار دادند که که انسان را موجود گیاه‌خوار و مساوی با انعام/چارپایان می‌پندارند. اما هندی‌ها ضمن استقبال و اقتباس از دستاوردهای طبِ نوین، نه تنها از طب سنتی گیاهی خود دست برنداشتند؛ بلکه به تقویت و توسعه‌ی آن ادامه دادند.

اینک بر اثر همان مقاومت و خودباوری و تسلیم نشدن در برابر وسوسه‌ها و نیشخند‌های استیلاجویان، همان استعمارگرانِ طعنه‌زن و تمسخرگر، سالیانه صدها دانشجوی اروپایی و امریکایی را بورسیه می‌کنند تا به هند بروند و طبِ کهنِ گیاهی آن سرزمین را فرا بگیرند.

۲) آنگاه که استعاگران غربی بر سرزمینِ کهن و پرجمیعتِ چین مسلط شدند، باز هم «طب سوزنیِ» تمدّن چین با قدمتِ چند هزار ساله را خرافه و افسانه به شمار آوردند و به طعن و تمسخر آن پرداختند. اما چینیان نیز مانند هندیان، ضمن استقبال از دستاوردهای علم پزشکی نوین غربی، طب سنتی سوزنی خود را نه تنها کنار نگذاشتند؛ بلکه باورمندانه به تقویت و توسعه‌ی آن ادامه دادند و در نتیجه‌ی همین مقاومت و خودباوری، اکنون سالیانه صدها دانشجو و پژوهشگر غربی برای مطالعه و شناختِ طب سوزنی چین به آن سرزمین می‌روند.

۳) پس از استیلای نظامی، سیاسی، فرهنگی و رسانه‌ای غرب بر افغانستان، آنچه بیش و پیش از هر میراث و فرهنگ و دانش و سنتِ دیگر این سرزمین، مورد حمله و هجمه/تمسخر و تخطئه‌ی غربیان قرار گرفته است، دین و آیینِ زنده و پویا و موج‌آفرینِ این مردم (اسلامِ عزیز و عظیم) است.

فرهنگِ مسلط و مسلح/ مهاجم و مزاحمِ غرب که رؤیای جهانی‌سازی و جهانگشایی و ایجادِ دنیای تک‌قطبی و تک‌صدایی و تشکیل امپراتوری جهانی لیبرال ـ سرمایه‌داری را در سر می‌پروراند؛ اسلامِ مبارز و عدالت‌خواه و مکتبِ سلطه‌ستیز و رهایی‌بخش محمدی را تنها کانون و محورِ پایداری و ایستادگی در برابر سلطه‌جویی بی‌مهار و امپریالیزم چماقدار غرب می‌داند و به همین دلیل، تمام همّ و همّت خود را متوجه تخریب و تضعیفِ آیین رحمانی و وحیّانی اسلام نموده است.

رسانه‌ها و بنگاه‌های تبلیغی غرب، همگام و همسو با اعوان و اذناب داخلی خود، اسلام را دینِ خشونت و ترور و ناسازگار با آزادی و دموکراسی و حقوق بشر و تساهل و تسامح و دیگر ارزش‌های جهانِ غرب معرفی می‌کنند و مانند «طب گیاهی» هند و «طب سوزنی» چین به تخطئه و تمسخر آن می‌پردازند.

هرگاه ما مسلمانان و مخصوصاً مردم افغانستان، تحت تأثیر حملات و القائات و اتهاماتِ دنیای غرب، دچار خودباختگی هویتی و استحاله‌ی فرهنگی و شخصیتیِ زودرس نشویم و مانند هندیان و چینیان از داشته‌ها و ارزش‌ها و میراث‌های کهن و ارزشمند خود، صیانت و حفاظت کنیم؛ یقیناً روزی و روزگاری خود غربیان هم به پویایی و سرزندگی و تأثیرگذاری دین و آیین ما اعتراف خواهند کرد.

مسیح ارزگانی