پناهندگی، درد کهنه و ماندگار!

امروز ۳۱ جوزا/خرداد برابر با۲۰ jun روزجهانی پناهنده نام گرفته است.

“پناهنده” و “پناه جو” مفاهیم نوین در ادبیات، سیاسی-حقوقی است. پدیده “پناهنده” در جهان معاصر، در گستره و اهمیتی که سازمان ملل متحد، وادار شده است تا روزی را به این عنوان اختصاص دهد، نشان از گسترده بودن، مهم بودن و وخیم بودن وضعیت جامعه بشری بطور عموم، و وضعیت پناه جویان بطور خاص، دارد.
تصویب “حقوق پناهندگان” از سوی سازمان ملل متحد تاکید و تصریح دارد که، دولت ها و جامعه بی المللی بصورت عملی و اخلاقی خود را به رعایت حقوق بشر و حقوق پناهندگان ملزم بدارند؛ و به نقض آشکار حقوق بشر و حقوق پناه جویان خاتمه دهند.

افزایش شمار پناه جویان داخلی و خارجی در جهان، حاکی از آنست که نابرابری و نقض حاکمیت دولت ها و نقض حقوق شهروندان از سوی حکومت ها، رفتارهای نژادپرستانه و تبعیض آمیز، برخلاف تمام گزارش های مثبت و ادعاهای خوش بینانه در حال افزایش و تشدید است.

جهان امروز، بیش از گذشته با رنج، فقر، محرومیت، انواع تبعیض، برتری نژادی و قومی، گونه های مختلف نابرابری بصورت سیستماتیک، هدفمند و گسترده، بصورت آشکار و پنهان گلاویز می باشد.

در این میان مردم افغانستان، بخصوص در زمینه بیجاشدگی داخلی و خارجی رنج مضاعف و تاقت فرسای گوناگون، از جمله رنج آوارگی و بی وطنی را از چندین دهه تا کنون متحمل شده اند، و هنوز هم هیچگونه چشم انداز امیدبخش و تسکین دهنده، از این بابت فرا روی شان وجود ندارد. زیرا عوامل آوارگی و بی خانمانی هم چون نبود یک حکومت با اقتدار وسالم، مسئولیت پذیر، جنگ، فقر، مافیای اقتصادی و سیاسی، دخالت غرض ورزانه قدرت ها و دولت های سودجو در مقدرات مردم و….همانند ابرهای تیره و سنگین، بر حیات مردم ما بصورت دوامدار سایه افگنده است.

شکور اخلاقی