جنگ زرگری بودا و رویش

واقعیت این است که خانه از بن ویران است.
۱. عزیز رویش دانش آموز تحویل داده اما به چه قیمت و با چه ایده? سست کردن هویت دینی(چنانچه در تحلیل مادی از قیام امام حسین علیه السلام و صرف نذر و ضرب و جمع خرج محرم و کربلا و زیارت را نشان از عدم بلوغ مردم و اسراف می داند) دقیقا سخنی که بودا برگشته به خودش همان ضرب و جمع و تقسیم و جیب خالی کردن مردم را به رخش کشیده است ( من حفر بئرا لاخیه وقع فیه جای چاه کن در چاه است).

۲. عزیز رویش در پی گسست فرهنگی و عدم ارائه راهکار است. او تا صنف ۱۲ اوقات دانش آموزان را به خدمت می گیرد بورسیه ای سه ماهه برایش در کشور ترکیه آلمان فرانسه و…. درست می کند نه دانشجوی پخته تحویل می دهد نه عقبه حمایتی دارد. فقط گوش و چشمش را باز می کند وقتی برمی گردد دانش آموز در فکر و حیرت و پیشرفت دنیای خارج است اما نه زمینه ی چنین زندگی در افغانستان فراهم است ونه می تواند به فرهنگ بومی ورایج خودش دوباره قالب شود!! گسست فرهنگی بی هویتی دینی انحلال و فروپاشی خانواده( می دانم دخترهای که عقد کرده بوده فسخ شده شوهر دار بوده خواهان آزادی و بعضا بی بند و باری گشته و مجردین هم حساب و کتاب خود را دارد).

۳. عزیز رویش گاهی به ریش و پشم بلخی گاهی علیه خاتم النبین گاهی به شورای علما گاهی به جنبش روشنایی آویزان است گاها علیه ولی نعمت خود(محقق وخلیلی نیز خنجر کشیده است)هدفش جز تابو شکنی دیگر چیزی نیست آنارشیسمی که هیچ پلانی برای بیرون رفت ندارد.

۴. اما بودا معلوم الحال تر از آن است که چیزی برای آن نوشته شود و هفتاد من کاغذ می طلبد تا سرو ته آن جمع گردد. او نه هویتی دارد نه هدفی نه قدرتی دارد نه قدرت خلق قدرت. نه ریشه ای دارد نه می تواند ریشه بدواند فقط احساسات جمعی را تحریک و به مرکزی حمله می کند می نویسد و می بافد ( آن کید ….. کان ضعیفا ) شبیه به الله یاری است یکی از آدرس دین دیگری از آدرس بی دینی و قومیت.

واما اسلام و برنامه آن تعلیم همراه با تذکیه تعهد همراه با تعبد توفیق در دنیا و آخرت و عاقبت به خیری است.

حسین ذکی