طرحِ نو

تا زمانی که بارِ ناکامی‌ها و تلخ‌کامی‌های «گذشته» را بر دوش خود حمل می‌کنیم، قدِ مان زیر این بار گران خم می‌شود و کمرِ مان می‌شکند؛ اما زمانی که «گذشته» را زیرِ پا بگذاریم، قامت مان بلندتر می‌شود و افق‌های دورتر را می‌توانیم ببینیم. این قاعده و گزاره، در زندگی فردی و اجتماعی صادق است.

هزاره‌ها تا زمانی که سوگوارِ نسل‌کشی‌های عبد الرحمن و افشار و مزار و یکاولنگ باشند و از تجاوز و توحّش کوچی بنالند و نادر و داود و مُهمند را لعن و نفرین کنند؛ صرفاً کمرِ خود را زیرِ بارِ کین و نفرت گذشته می‌شکنند و رو به گذشته و پشت به آینده خواهند ماند.

عبرت‌آموزی و تجربه‌اندوزی از تاریخ، مفید و لازم است. آینده بر بنیانِ گذشته ساخته می‌شود. اما ماندن در گذشته و زیستن در تاریخ، ما را از خلقِ ایده‌های جدید و فتح قله‌های تازه باز می‌دارد. بیایید رو به فردا و پشت به گذشته، در امروز زندگی کنیم

مسیح ارزگانی