نژاد پرستی

این تصویر، درد پنهانِ نژاد پرستی را در ذهنِ مردم امریکا زنده کرد و خشم انسان های را بر انگیخت که با نفرت از فاشیزم به خیابان ها آمدند.اما اکثر اعتراض کننده گان سفید پوستان بودند که با خشمِ ویرانگر بر دلِ <ماندیلا> و <آبراهام لینکن> در گور مرهم میگذاشتند.

نژاد پرستی هنوز هم از بشریت بی رحمانه قربانی میگیرد با وجود مبارزات تاریخی و طولانی حتی در امریکای توسعه یافته و دموکرات، گاه گاهی این زخم خونین سر باز میکند و چهره‌ی نحس اش را نمایان میسازد.
اما مردم امریکا، وجدانِ عمومی در آن جامعه آنقدر به بلوغ رسیده که سفید و سیاه به خاطرِ استشمام نژاد پرستی، آتشِ عدالت خواهی در قلوب شان شعله ور شوند و صدای اعتراض و خشم شان همان گفته <ماندیلا> را به یاد بندازند که گفته بود : اگر چنانچه سیاه ها بر علیه سفید ها ظلم میکردند من بر علیه سیاه ها مبارزه میکردم.
درد اصلی ما در کشور ما نیز همین هیولای ویران گر است که نمیگدارد این وطن خانه مشترک شود برای کسانی که در دامان این مادرِ کهن زاده شده اند.

قصه ما از نژاد پرستی هم تنزل کرده و شرم آور تر شده است که در بین نژاد ها دنبال قوم و حتی قبیله میگردیم…
این بازار هر روز پر رونق تر هم میشود و حتی تحصیل کرده گان و به اصطلاح روشن فکران بیشتر از دیگران به چراغِ رفعِ تبعیض و عدالت، بی رحمانه سنگ میزنند و نفرت پراکنی میکنند.

کار به جایی رسیده است که مردمِ محروم و جفا دیده برای پیدا کردنِ پناهگاه خیالی به چهره های زشت و زیان بار قومی پناه میبرند و بی ایمان به پشتِ کسانی نماز میخوانند که خانه‌ی شان را ویران، مال شانرا تاراج و عزت شانرا بر باد داده اند.

عمق فاجعه آنجا نمایان میشود که قهرمان هر قوم، فاشست ترین و تبعیض گرا ترین و حتی طرد و حذف کننده ترین انسان باشد، نسبت به اقوام دیگر. یعنی چهره های قبیحِ قومی نه تنها مذموم نباشند که به خاطر تنگ اندیشی، تعصب و گوهرِ کوچک انسانی، محبوب شوند و هر روز دام شان بر تباهی این مرز و بوم گسترده تر شود.

خلاصه ما به مبارزه‌ی صادقانه نیاز داریم برای رفعِ تبعیض و زمانی این مبارزه پیروز خواهد شد که هر قوم برای قوم دیگر جانفشانی نموده عدالت را مطالبه نماییم.

مبارز راشدی