انسانیت گمشده و خوی گرفتن با فاجعه!

تیتر اول خبر: “چهل تن” در نبردهای امروز جان باختند. به همین سادگی گفته و شنیده شد.

مقام ها به همین سادگی خواهند گفت: جنگ است. تمام. مردم عادی هم خواهند گفت: چهل سال است که کشته می شویم. معلوم نیست فردا نوبت چه کسی خواهد بود! تمام. چند نهاد دیگر نیز با صدور بیانیه ای آن را محکوم خواهند کرد. سازمان ملل هم لیست گزارش تلفاتش را طولانی می سازد.

واقعیت تلخ این است که اکثریت قاطع ما به فاجعه خوی گرفته ایم. دزدی، فساد، زورگویی، بی عدالتی، کشته شدن، خشونت، حق کشی، دروغگویی، فریب، خودنمایی و …نه تنها وجدان ما را آزار نمی دهد بلکه جزو سرشت ما شده است. بنابراین شاید هریک ما در شرایط و موقعیت های مختلف عامل آن باشیم و یا قربانی آن.

انسانیت و درد وجدان از جامعه ما کاملا رخت بربسته است. در چنین وضعی نباید توقع داشت مقام ها مسئولیت پذیر باشند؛ جامعه نسبت به سرنوشت خود حساس؛ و کرامت انسان را در نظام و وضعیت غیرانسانی انتظار داشت.

شکور اخلاقی