چرا کسی دوست ندارد مسابقات فوتبال زنان را ببیند؟

کمتر کسی این سؤال را می‌پرسد که چرا زنان برای تماشای مسابقات ورزشی زنان علاقه‌ای نشان نمی‌دهند؛ جایی که نه ممنوعیتی وجود دارد و نه هیچ ملاحظه‌ای و تاکنون شنیده نشده برای مهم‌ترین مسابقات رزمی زنان هم اورژانس در حالت آماده‌باش دربیاید

اقبال نشان ندادن به تماشای مسابقاتی همچون فوتبال زنان، اما در کشورهای اروپایی و مهد فمینیسم هم انگار چندان طرفداری ندارد! این مسئله‌ای است که در جام جهانی ۲۰۱۹ فوتبال زنان در فرانسه مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته است.

دویچه‌وله به عنوان یکی از رسانه‌های حامی فمینیسم و برابری زنان و مردان در گزارشی در این رابطه می‌نویسد: «فوتبال‌دوستی که به تماشای فوتبال زنان می‌نشیند، متوجه می‌شود که بازی زنان کندتر از بازی مردان است و شوت‌هایی که زنان می‌زنند، کم‌قدرت‌تر از شوت‌های مردان است… چارلین هارتمن، بازیکن دفاعی تیم زنان اف‌ث کلن آلمان اذعان می‌کند که فوتبال زنان اساساً کندتر از فوتبال مردان است…» این رسانه در ادامه این گزارش با اشاره به تفاوت‌های روشن بیولوژیکی زنان و مردان، به سخنان پروفسور هانس یورگن تریتشوکز، پزشک ورزشی و استاد دانشگاه استناد می‌کند و به نقل از او می‌نویسد: «زنان هر اندازه هم سخت تمرین کنند، هرگز نمی‌توانند تفاوت نیروی بیولوژیک با مردان را جبران کنند.» 

به گفته این پزشک ورزشی، این واقعیتی بیولوژیک است که حجم قلب زنان، میزان ماهیچه‌های آنان و حجم خون آنان، بین ۱۰ تا ۱۵ درصد کمتر از مردان است؛ بنابراین باید این تفاوت را درنظر گرفت و حوزه ورزش زنان را جداگانه بررسی کرد.

به نوشته روزنامه جوان، بررسی جداگانه ورزش زنان و مردان خود اعترافی به اشتباه بودن شعارهای برابری جنسیتی و مقایسه زنان با مردان در تمامی امور و مسائل است. زن و مرد جدا از بحث انسان بودن در حوزه خلقت و مسائل بیولوژیکی تفاوت‌هایی اساسی دارند و صرفاً نمی‌توان طبق شعارهای فمینیستی مدعی شد تفاوت در جامعه‌پذیری است که زنان را زن و مردان را مرد کرده است.بر خلاف شعارهای فمینیستی ارتقای جایگاه زنان با «مرد» شدنشان امکان‌پذیر نیست. جایگاه و توانایی یک زن باید با جایگاه و توانایی زنان مقایسه و برای تعالی این جایگاه برنامه‌ریزی شود. به همین خاطر است که فوتبال زنان چندان جذاب نیست حتی برای زنانی که تصور می‌کنند باید مانند مردها فوتبال بازی کنند!