از جهالت تا خیانت

خبر تا حدودی تکان‌دهنده بود؛ ولی مورد توجه قرار نگرفت. خبر این بود: “امامان برخی مساجد در ولسوالی سمکنی پکتیا نماز جنازه‌ی نیروهای دولتی را نمی‌خوانند”. این درحالی است ‌که بر اساس سنت اسلامی، نماز بر جنازه هر مسلمانی واجب است.

آشکار است که دین، ایمان و مسلمانی، به‌جیب مولوی‌ها ذخیره نیست تا به‌هرکس که خواستند ببخشایند و به‌هرکس که نخواستند دریغ‌ورزند.

بدون تردید کسانی که برای دفاع از این آب‌وخاک و ناموس این سرزمین، تمام هستی خود را از دست می‌دهند، دلیرمردانی هستند که یاد آنان همواره، در خاطرات وجدان‌های بیدار، آزاده و وطن‌دوست باقی خواهد بود و آن‌ها در حقیقت مدال‌آورانِ قهرمانی و شهامت‌اند که هرگز فراموش نخواهند شد و یک ملت بر پیکر مطهر آنان نمازگزار عشق‌اند.

دردمندانه، وقتی پیکرهای آغشته‌ به‌خون و افتخارآفرین آن‌ها، این‌گونه از سوی افرادی به‌ظاهر عالم مورد بی‌حرمتی قرار می‌گیرند و آنان از نماز میت بر پیکر شهید آنان ابا می‌ورزند، در خوشبینانه‌ترین حالت می‌توان گفت، توهین‌کنندگان هرچند در ظاهر صورت عالم رادارند؛ ولی در حقیقت افراد نادان، جاهل و درازگوشی هستند که باید در طویله جای‌گیرند. با این تفاوت که الاغ‌ها و درازگوش‌ها این خوبی را دارند که بار می‌بردند؛ و در اصطبل یک مشت جو و نیم سبد علف می‌خورند و در گوشه‌ای، نجیبانه آرام می‌گیرند و به کسی آسیب نمی‌رسانند؛ ولی این جماعت جاهل؛ با این اعمال شرم‌آور، ذهن پاک مردم را تخریب می‌کنند، جامعه را آلوده به‌شقاوت و قساوت می‌نمایند و تقابل و بدبینی را در میان مردم مسلمان گسترش می‌دهند.

در بدبینانه‌ترین حالت؛ اما می‌توان این گمان را تقویت کرد؛ با توجه به این‌که جامعه افغانستان، جامعه مذهبی است و از طرف دیگر در بخش‌های از جامعه سایه‌ی ناآگاهی به‌صورت گسترده سیطره دارد، دشمنان افغانستان به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم روی پروژه سوزاندن تدریجی افغانستان به‌بهانه دفاع از دین سرمایه‌گذاری کرده‌اند؛ تا به‌نام دفاع از دین و ارزش‌های جهاد، دود سوختاندن افغانستان همواره بلند باشد و این مردم آرام نگیرند. این پروژه‌ای است که به‌خوبی تاکنون جواب داده است و در هر مقطعی، نسخه جدیدی از افراط‌گرایان، برای جهاد و دفاع از دین، سربر می‌آورند؛ تا با بی‌رحمی، قساوت و ویرانگری بیشتر، آتش خشونت را مشتعل‌تر نگه‌دارند.

در این فرض چنین عالمانی! حکم افراد نفوذی دشمن را دارند و جنگ نرم را اداره می‌کنند. چه آگاه‌هانه و چه نا آگاه‌هانه آنان، بااین‌گونه اعمال ناصواب خود، به‌نیروهای دولتی و در حقیقت به‌یک ملت از پشت خنجر می‌زنند. بنابراین می‌طلبد که از سوی نیروی امنیتی بازداشت شوند و جوابگوی اعمال نکبت‌بار خود باشند. مردم هم باید با آن‌ها همانند جنس نجس برخورد کنند، نه‌تنها پشت سر آنان نماز نخوانند و به حرف‌های بی‌پایه و ابله‌هانه آنان گوش ندهند، هرگونه مراوده و رفت‌وآمد را با آنان قطع کنند تا افراد خائن به وطن، بدانند که خیانت به وطن چه به‌صورت نرم و چه به‌صورت سخت، عقوبت دردناک در پی دارد.

داکتر سید جواد سجادی