از “ماست” که “برماست”!

اینجا ظلم آباد است! در این جغرافیا نه تنها کرامت و شرافت و حیات انسان ارزش ندارد، بلکه اساسی ترین و عمیق مفاهیم ارزشی انسانی هم چون “عدالت” ، “آزادی”، “برابری”، “حقوق بشر”، “انتخابات” و…. در سیستم جبارانه و غاصبانه قربانی و مسخ می گردد.

در این جغرافیا “جلاد” ، “شهید” خوانده می شود؛ “جنایتکار”، “قهرمان”؛ “دزد” ، مدال “شجاعت” می گیرد؛ “خاین”، “قدر” می بیند؛ “وطن فروش”، “غازی” یادمی شود؛ و…..

بنابراین نباید از این همه کشتار، تبعیض، بی عدالتی و تحقیر سازماندهی شده با عناوین فریبنده ای که صورت می گیرد عصبانی و متعجب شویم.

آنچه باید از آن عصبانی شویم از خودمان است. این ما هستیم که به هرعلت/دلیل زمینه روا داشتن این همه ستم و بی عدالتی و حاکمیت جابرانه را فراهم ساختیم و به خاطر بدست آوردن یک تکه  استخوان، تن به هرخفت و ذلت، تحقیر و توهین، سهل انگاری و از دست دادن فرصت ها دادیم.

این ما هستیم به جای این که دربرابر ستم و ستمگر متحد و یک پارچه شویم؛ هدف اصلی وفرعی را مشخص سازیم؛ از خود زنی و خودخواهی دست بکشیم؛ یا توجیه گر نظام خودکامه شدیم، یا دربرابرش بخاطر یک تکه استخوان تمکین نمودیم، یا این که ترسیدیم و سکوت اختیار کردیم.

بنابراین شیون و ناله سودی ندارد، شکایت بردند از ظلم به دستگاه ظالم ، ستمکار و غدار را مغرور تر می سازد؛ در واقع از “ماست” که ” برماست”!

شکور اخلاقی