معیارهای یک انتخاب درست

کارزارهای انتخاباتی آرام آرام نزدیک می شود، چهره های شناخته شده و ناشناخته  باز هم با شعارهای رنگین و جذاب در این میدان به رقابت می پردازند.

با تاسف باید اعتراف کنیم که رای و انتخاب در کشور ما هنوز قبیلوی، قومی و حتی فروشی است ، غیر از تقلب در انتخابات که یک نگرانی جدی است؛ این موضوع نیز نگران کننده است؛ زیرا با ماهیت یک انتخاب شایسته سالارانه در تناقض است.

چند سال قبل دو نفر از نمایندگان پارلمان را بعد از یک برنامه تلویزیونی  گفتم چرا برای مردم کار نمی کنید مردم برای شما رای داده، نماینده پارلمان با قاطعیت گفت ما رای مردم را خریده ایم؛ برخی با یک مهمانی، برخی با یک وعده، برای تعدادی هم پول دادم کسی که رای خود را فروخته حق ندارد از من کار بخواهد!

اینکه این استدلال درست است یا نه جای خود اما بیانگر واقعیت های موجود در جامعه ماست.

برای عبور از شرایط سخت امروز، نیاز به دقت در انتخاب است، تا معیارهای انتخاب ما تغییر نکند وضعیت ما تغییر نمی کند.

در این بخش عجالتا مصادیق منفی را مطرح می کنم:

1-  رهبرزاده ها؛ خان زاده ها؛ ملازاده ها؛ پول دار زاده ها؛ به این باورند که با پول می توان رای بدست آورد، و مردم با خوردن یک پلو نسبتا چرب دل شان نرم می شود و به نفع گروه های ذکر شده رای می دهند. به همین علت در هنگام انتخابات بساط مهمانی شان پهن و اخلاق شان پر از مهربانی و دلسوزی می گردد.

آیا مردم آمادگی دارند نمایندگی و پست های دولتی را ارثی و سلطنتی کنند؟ یا با تغییر در انتخاب خود به سلطنت خانوادگی نقطه پایان می گذارند.

2-  تجربه شده ها؛ مثال ساده و معروف ( آزموده را آزمودن خطاست ) بار دیگر تکرار نشود .

نمایندگانی که به جای نمایندگی دلالی و کمیشن کاری، به جای قانون گزاری معامله پشت پرده، به جای تلاش صادقانه رفتار مکارانه و فریبگونه داشتند هر گز شایستگی انتخاب را ندارند.

3- قوم سوارها؛ گروهی از سیاست مداران موج سوار هنگام انتخابات بی نهایت دلسوز و پرتلاش می گردند، گویا زندگی بدون رفاه قوم برای آنها جهنم است اما بعد از انتخابات همان قوم را فراموش می کنند، تنها پول و ثروت شان چند برابر می شود.

4-  بی تعهدها، گروهی که به ارزشهای دینی باور ندارند، تعهد ملی و میهنی هم ندارند؛ این گروه همان فساد پیشگان و مافیای تباهی و بدبختی است.

5- بیکاره ها؛ نمایندگانی که فقط امتیازات نمایندگی را داشتند اما شایستگی آن را نه. نه کلامی در پارلمان گفتند نه سلامی به مردم کردند. فقط سر در آخور پارلمان داشتند.

سید محمد حسین هاشمی اخلاقی