نوروز، شاهکار آفرینش و عشق خدا

نوروز، فصل نور، آغاز لبخند طبیعت، شکوه زیبایی‌ها و درخشش‌ روشنایی‌ها است. گرامی داشت از نوروز، به‌مثابه‌ی عشق ورزیدن به‌نور، پاکی و روشنایی است. وقتی خدا می‌گوید به‌شتر نگاه کنید که چگونه خلق شده است؛ آنگاه چرا نباید به‌کل طبیعت به‌عنوان شاهکار آفرینش، با هزاران موجود زنده و میلیون‌هان گونه‌ گل و گیاه نگاه نکرد!

چرا از نشستن شبنم بروی گل لذت نبرد؟ چرا بال زدن‎های پروانه‌های رنگارنگ را در میان گل‌های گوناگون، به‌نظاره ننشست؟ چرا به‌آواز سحرانگیز پرندگان در چمن‌زار گوش نداد؟

آنچه از شاهکار خدا و هنر‌نمایی آفریدگار تونا، در دنیا قابل تماشا است، زیبایی‌های نوروز و طراوت بهار آن را یکجا با صور خیال‌انگیز و افسونگر به‌نمایش می‌گذارد.

نوروز محبوب خدا و عشق خدا است؛ به آن جهت  که خدا مظهر زیبایی است و زیبایی‌ها را دوست دارد. خدا به‌آفریده‌هایش عشق می‌ورزد و همواره به‌جایگاه خیره کننده آن‌ها در عالم هستی، سوگند یاد می‌کند. خدا پیوسته انسان را به‌اندیشدن در باره آفرینش‌های بی‌مانندش فرا می‌خواند.

بدون تردید کسی که به‌طبیعت می‌نگرد، می‌اندیشد و از زیبایی‌های آن لذت می‌برد، مورد ستایش آفردیگار زیبایی‌ها است. نورز کمال زیبایی، اوج اعتدال طبیعت و نهایت هنرنمایی پروردگار هستی است.

بیهوده‌ترین بحث، این است که انسان با خفاش‌صفتان سیاه‌دل و کج‌اندیشه، به‌مجادله و گفتگو بپردازد که  آیا نوروز حرام است یا حلال. بحث در این مورد مانند دانستن حکم نور، زیبایی و زندگی است. نفس این امور، از بدیهیات عقلی است؛ هرگز کسی سئوال نمی‌کند که آیا حلال است زندگی کنم یا حرام.

دنیای خفاشان و خفاش‌مسلکان دنیای متفاوت است، برای آنان، فهم نور و زیستن در روشنایی ناممکن است. آن‌ها دنیا و زندگی را در تاریکی و نمناکی می‌بینند و ورای آن را نمی‌توانند تصور کنند. درخشش آفتاب برای خفاشان مرگ‌آفرین است. نباید انتظار داشت که خفاش‌ها در تاریکی‌ها، بروی هم نلولند و نخسبند. به‌همان ترتیب نمی‌توان توقع داشت که خفاش‌صفتان غارهای تحجر و واپس‌گرایی را رها کنند و از افکار بی‌پایه و پندارهای وهم‌آلود دست بردارند، چرا که این روند به‌معنای نابودی آنان است. با بحث‌های بیهوده، هرگز نباید بازار بلاهت و نادانی را گرم کرد. برای توصیف پرتو آفتاب، هیچ‌وقت نباید به‌دنبال خفاش‌صفتان رفت.

رسم زندگی و ترسیم زیبایی‌ها را ابدا نباید از دیو سیرتان مطالبه کرد. در مقابل، همیشه باید به‌زندگی، به‌زیبایی و به‌عشق لبخند زد وسال یک‌بار نوروز و بهار را عاشقانه در آغوش گرفت و جانانه عزیز و گرامی داشت.

داکتر سید جواد سجادی