عدالت وساختارنا عادلانه!

سید مظفر ذره صوفی نوشت:

حکومت ها با عدالت شناخته می شوند. اما لازمه عدالت ورزی حکومت ها، داشتن ساختار عادلانه است. و آیا می توان از ساختار نا عادلانه انتظار عدالت داشت؟

حکومت قومی یک ساختار ابتر وغیر عادلانه است. هر شیوه ای که به کار گیرد و هر سیاستی که اتخاذ کند چون دارای ساختار نا عادلانه است به عدالت منتهی نمی شود.

وقتی حکومتی به افراد یک جامعه به دید یک انسان ازاد ، مستقل ودارای حقوق فردی شهروندی ننگرد و او را با تعلق قومی و نژادی اش بشناسد و با همین دید نسبت به او تصمیم گیرد؛ یک تصمیم نا عادلانه گرفته است.

ساختار امنیتی، ارتش، دستگاه قضایی، و همه سیستم حکومتی کشور، متاسفانه بنای نا عادلانه یافته است.

وقتی به مجموع مشکلات کشور نگریسته می شود. همه نگاه ها به یک نقطه متمرکز می شود. این که عدالت عنصر نایاب است.

در زمینی که عدالت نباشد هر نوع گیاه هزر نا امنی، فساد، خویش خوری ورانت رشد می کند.

حکومت کرزی، گامی بلندی در راه قومی کردن حکومت برداشت. حکومت کنونی نیز بر همان زمین ناهموار تهداب گزاری شده است.

اگر تا امروز نتواسته است قدمی ولو کوچک بردارد بی هیچ تردیدی ، همان وادی درشت ناک نا عادلانه است که حکومت را زمین گیر کرده است.

پای در گل فرومانده و بار درپشت! اگر با عدالت ورزی همه گره ها گشوده نشود، بی تردید بسیاری از مشکلات حل شدنی است اما افسوس که این عنقای بلند پرواز درزمین ما ننشسته است وبه این زودی ها نیزنباید منتظر بود!!..