خلیلزاد: بخش‌های محرمانه توافقنامه دوحه مربوط به «چگونگی حکومت افغانستان» نیست

زلمی خلیلزاد؛ نماینده ویژه سابق امریکا برای صلح افغانستان می‌پذیرد که توافقنامه ایالات متحده با طالبان که در سال ۲۰۲۰ با توسط او و نمایندگان طالبان در دوحه امضا شد، بخش‌های محرمانه و پنهانی دارد؛ اما تاکید می‌کند که این بخش‌ها مربوط به نحوه حکومت افغانستان پس از توافق، نبود.

آقای خلیلزاد در یک مصاحبه صوتی که روز شنبه، ۲۱ میزان از سوی مرکز «مناظرات دوحه» منتشر شد، گفت که بخش‌های محرم توافقنامه دوحه، مربوط به تروریزم و خروج نیروهای خارجی از افغانستان می‌شود.

ایالات متحده امریکا و طالبان ۲۹ فبروری سال ۲۰۲۰ میلادی برابر با دهم حوت ۱۳۹۸ خورشیدی در شهر دوحه، پایتخت قطر توافقنامه‌ای را امضا کردند که بر بنیاد آن نیروهای خارجی افغانستان را ترک کردند و طالبان حملات خود بر آن‌ها را متوقف کردند.

بخشی از مواد این توافقنامه در اختیار رسانه قرار داده شده، اما بخشی از آن محرم نگهداشته شده است.

زلمی خلیلزاد، در مصاحبه اخیر خود گفته که در جریان مذاکرات صلح و قبل از امضای توافقنامه دوحه، واشنگتن به این نظر بود که خروج نیروها، نباید به توافق بین طالبان و حکومت وقت افغانستان مشروط شود.

او افزوده‌است: «امریکا متعقد بود که افغانستانی ها میان هم به توافقی نمی‌رسند».

به گفته خلیلزاد، مقام‌های وقت امریکا با استناد به این پیش‌بینی، خروج نیروها از افغانستان را به توافق صلح حکومت سابق افغانستان با طالبان مشروط نکردند و بلافاصله این روند را آغاز کردند.

او در بخش دیگری از این مصاحبه خود عدم دعوت طالبان در نشست‌هایی پس از سقوط دور اول حاکمیت این گروه را «اشتباه» خوانده و گفته که آن‌ها پس از نشست بن، تمایل داشتند تا به‌شرط عدم تعقیب قضایی و تضمین عزت، حکومت جدید به رهبری حامد کرزی را بپذیرند.

زلمی خلیلزاد گفته که احساسات و خشم رهبری امریکا آن زمان هرگونه مصالحه را دشوار کرده بود و طالبان نیز در مذاکرات دوحه، حامد کرزی و اتحاد شمال را عامل جنگ ۲۰ ساله خود می‌دانستند.

او همچنین به تصمیم دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۸ برای خروج نیروهای امریکایی از افغانستان اشاره کرد و تصریح کرد که امریکا به این نتیجه رسیده بود که پیروزی در این جنگ ممکن نیست که سرانجام این تصمیم آغازگر مذاکرات با طالبان و امضای توافقنامه دوحه شد.

بسیاری کارشناسان توافقنامه دوحه میان امریکا و طالبان را زمینه‌ساز سقوط افغانستان به دست طالبان عنوان می‌کنند؛ چون با اعلام خروج زودهنگام نیروهای امریکایی از افغانستان طالبان حملات خود را بر شهرها و ولایت‌های افغانستان تشدید کردند و در نتیجه پیش از خروج کامل امریکا، توانستند کابل را تصرف کنند.