نمایندگان ملت، سفارش حامد کرزی را جدی بگیرند

رئیس کمیسیون روابط خارجی مجلس شورای ملی گفته است که کار بررسی مفاد و محتوای پیمان امنیتی افغانستان و آمریکا، هفته آینده در کمیسیون‌های مختلف مجلس و توسط نمایندگان مردم آغاز خواهد شد.
این اظهارات به این معناست که گرچه رئیس جمهور احمد زی با شتاب تمام، و فقط یک روز پس از مراسم تحلیف اش پای امضای این سند نشست، اما این پیمان، برای قانونی شدن، باید از فیلتر مجلس شورای ملی نیز بگذرد.
بنابراین، در صورتی که مجلس شورای ملی، این پیمان را مورد تایید قرار ندهد، به لحاظ قانونی فاقد وجاهت بوده و جنبه عملی پیدا نخواهد کرد.
دولتمردان آمریکا و برخی از عناصر طرفدار حضور این کشور در افغانستان، نسبت به تایید آسان و بی حاشیه این پیمان در مجلس شورای ملی خوشبین هستند. آنها انتظار دارند که نمایندگان پارلمان، به سرعت و بدون هیچ تعللی، مهر تایید به این پیمان زده و حضور ده ساله آمریکا در افغانستان پس از ۲۰۱۴ را قانونمند سازند.
خوشبینی این افراد در حالی است که به فاصله چند روز پس از امضای پیمان توسط رئیس جمهور احمد زی، موجهای گسترده‌ای از اعتراضات نسبت به عدم صداقت آمریکا در عمل به تعهداتش، فضای سیاسی افغانستان را در بر گرفت.
اعتراض کنندگان تا حدی پیش رفتند که اقدام رئیس جمهور احمد زی در امضای پیمان را یک اقدام عجولانه و شتابزده دانستند و از او بابت اینکه به آخرین توصیه‌های رئیس جمهور پیشین در خصوص دقت نظر و احتیاط در نحوه تعامل و ارتباط با آمریکا توجه نکرده نیز انتقاد کردند.
عمده ترین نکته‌ای که منتقدان اقای احمد زی در شرایط کنونی و در مذمت پیمان امنیتی با آمریکا مطرح می‌کنند، عدم پایبندی آمریکا به تعهدات خود در این پیمان است.
چه اینکه بلافاصله پس از امضای پیمان، مرحله جدید حملات راکتی از داخل خاک پاکستان به این سوی مرزها آغاز شد و آمریکا که در پیمان امنیتی متعهد شده است تا از افغانستان در برابر حملات خارجی دفاع کند، نه تنها در این باره اقدامی نکرد که آن را خارج از توافق خود با افغانستان و یک مساله منطقه‌ای خواند.
این موضع آمریکا در شرایطی اتخاذ گردید که آمریکا، با ادعای مبارزه با ترورزیم، خواهان تداوم حضور در افغانستان است و از قضا، تروریست‌های مورد نظر آمریکا، دقیقا در همان مناطقی حضور دارند که حملات راکتی پاکستان از آنجا صورت گرفته است.
همین رویکرد دولتمردان آمریکا در آغازین روزهای امضای پیمانی که قرار است حداقل ده سال ادامه یابد، بدبینی‌های زیادی را میان نمایندگان مجلس شورای ملی و بسیاری از اهالی سیاست ایجاد کرده است.
بنا به گفته رئیس کمیسیون روابط خارجی مجلس شورای ملی، نمایندگان مردم، از هفته آینده بررسی محتوای پیمان امنیتی میان آمریکا و افغانستان را بررسی خواهند کرد و بررسی پیمان میان ناتو و افغانستان، پس از آن انجام خواهد شد.
پس از اینکه کمیسیون روابط خارجی، محتوای پیمان را از نظر گذارند، آنگاه این پیمان در صحن علنی مجلس به رای گذاشته می‌شود و در صورت تایید اکثریت نمایندگان مجلس، جنبه اجرایی خواهد یافت.
برخی از نمایندگان مجلس ادعا کرده‌اند که این پیمان، بدون هیچ مشکلی از مجلس تایید خواهد گرفت، اما برخی دیگر معتقدند که فضای بد بینی ایجاد شده نسبت به صداقت آمریکا در عمل به تعهداتش، ممکن است تایید این پیمان را با چالش‌های جدی در پارلمان مواجه سازد.
با توجه به سوابقی که از بد عهدی‌های آمریکا سراغ داریم، به نظر می‌رسد که نگرانی از نامتعهد بودن آمریکا، یک نگرانی کاملا بجا و معقول باشد.
آمریکا کشوری است که طی سیزده سال گذشته، به هیچ‌یک از باورها و اعتقادات مردم افغانستان احترام نگذاشته و دولت افغانستان را نیز با تحقیر همیشگی، مورد تمسخر قرار داده است.
فاجعه قرآن سوزی ای که حدود دو سال و نیم قبل در پایگاه هوایی بگرام و توسط نظامیان آمریکایی رخ داد، تنها یک نمونه از کج دهنی‌های علنی آمریکا به اعتقادات اسلامی مردم افغانستان است که بر خلاف انتظار، تا کنون خبری از تحقیقات صورت گرفته برای یافتن و معرفی مقصر آن رویداد نشده است.
ورود گاه و بیگاه و خارج از عرف دیپلماتیک مقامات آمریکایی به کشور که بدون اعلام قبلی و داشتن اجازه ورود، صورت می‌گیرد و در بسیاری از اوقات حتی دیداری (ولو غیر رسمی) با مقامات افغانستانی نیز در آن صورت نمی‌گیرد، مصداق کامل کج دهنی و تحقیر ملت و دولت افغانستان بوده و هست و اکنون نیز انتظار نمی‌رود که رویه آمریکا در رابطه با افغانستان تغییر کند.
تجاوز پهباد فوق پیشرفته جاسوسی آمریکا به حریم هوایی جمهوری اسلامی ایران که منجر به شکار آن توسط این کشور گردید نیز از مصادیق بارز اقدام علیه کشورهای همسایه افغانستان به حساب می اید که در این مورد هم، انتظار عمل به تعهداتی مبنی بر ایمن بودن همسایگان از آفت‌های آمریکا در آینده، غیر منطقی و بچه گانه به حساب می‌آید.
با این حساب، پارلمان مدت بسیار کوتاهی فرصت دارد تا همه سوابق آمریکا را در کنار تجربه سیزده سال کار مستقیم حامد کرزی رئیس جمهور پیشین قرار دهد و آنگاه در خصوص تایید یا عدم تایید پیمان تصمیم بگیرد.
به نظر می‌رسد که ارتکاب حرکت‌های عجولانه و شتابزده‌ای نظیر آنچه که اشرف غنی احمد زی به آن دست یازید، در شان مجلس شورای ملی و نمایندگان مردم افغانستان نیست.
نمایندگان مردم در مجلس می‌بایست حافظ منافع ملی بوده و در این راستا، هیچ مماشاتی با هیچ فرد و کشوری نداشته باشند و منافع ملی افغانستان، به طور قطع و یقین در سایه وابستگی‌های بلند مدت به کشورهایی نظیر آمریکا تامین نخواهد شد.
اکثر کسانی که موافق امضای پیمان امنیتی با آمریکا بوده‌اند، وضعیت بد اقتصاد وابسته به کمک‌های خارجی دولت را، تنها دلیل خود برای دیدگاهشان عنوان می‌کنند و به لحاظ منطقی، این استدلال، قابل دفاع به نظر نمی‌رسد.
آنچه که از نمایندگان پارلمان انتظار می‌رود، بررسی واقع بینانه و در نظر داشتن منافع ملی است، همان کاری که رئیس جمهور پیشین آن را مورد توجه قرار داد و علیرغم فشاری‌های فراوان داخلی و خارجی، هرگز حاضر به امضای پیمانی مغایر با منافع ملی نگردید.
این است که به نمایندگان ملت در خانه ملت عرض می‌کنیم که اگر اقای احمد زی، سفارش حامد کرزی را جدی نگرفت، شما آن را جدی بگیرید.