تازه‌ترین گزارش از وضعیت آوارگان بلخاب؛ کودکانی که از سوء تغذیه جان می‌دهند و مادرانی که در کوه‌ها زایمان می‌کنند

بیش از سه هفته از تهاجم گروه طالبان به ولسوالی بلخاب ولایت سرپل و آواره شدن هزاران نفر از شیعیان هزاره به کوه‌ها و دره‌ها می‌گذرد؛ اما هنوز زمینه برگشت آنها به خانه‌های شان فراهم نشده است و در وضعیت رقت بار بسر می‌برند.

به گزارش خبرگزاری شفقنا افغانستان، منابع مردمی روایت‌های دردناکی از وضعیت آوارگان بلخاب در کوه‌ها و دره‌ها ارائه می‌کنند؛ روایت‌هایی که نشان می‌دهد این آوارگان در وضعیت فاجعه بار بسر می‌برند و هنوز کمک‌های لازم را دریافت نکرده‌اند.

یکی از باشندگان محل به گزارشگر شفقنا گفته است که شماری زیادی از آوارگان جنگ بلخاب، کودکانی بودند که مجبور شدند با پای پیاده ساعت‌ها در کوه‌ها و سنلاخ‌ها راه بروند تا به یک منطقه امن برسند.

اما از مدت سه هفته به این سو، ده‌ها تن از این کودکان به دلیل سوء تغذی و نرسیدن آب و نان کافی، جان داده‌اند و جان صدها کودک دیگر در خطر است.

بر اساس گفته‌های منابع محلی، عدم دسترسی آوارگان به آب آشامیدنی صحی، غذای کافی، سرپناه، دارو و داکتر، باعث شده است که کودکان زیادی در معرض سوء تغذی قرار گیرند و جان آنها با خطر مرگ مواجه شود.

هفته گذشته یکی از مسئولان صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل اعلام کرده بود که آوارگان بلخاب، ساعت‌ها پیاده روی کرده‌اند تا به ولسوالی یکاولنگ بامیان رسیده‌اند و همکاران آنها برای رسیدن به این آوارگان، مجبور بودند حدود چهار ساعت راه را پیاده بروند و از کوه‌ها عبور بکنند. اما این مسئول یونیسیف، آماری از کودکان آواره و مشکلات آنها و میزان کمک به آنها، ارائه نکرده بود.

زایمان در کوه‌ها

بر اساس آمار منابع مردمی، حداقل یک سوم از کسانی که از ترس تعرض و سلاخی نیروهای طالبان از ولسوالی بلخاب ولایت سرپل به کوه‌ها و دره‌ها آواره شدند، زنان بودند.

منابع مردمی می‌گویند که شماری از این زنان حامله بودند و در کوه‌ها و دره‌ها زایمان کردند، اما کودکان شان به دلیل شرایط بسیار ناگوار بهداشتی، زنده نماندند و از بین رفتند.

خالقداد فروغ، یکی از امداد رسانان داخلی که در روزهای عید سعید قربان از آوارگان بلخاب در بند پیتاب ولسوالی یکاولنگ ولایت بامیان دیدن کرده است، روایت دردناکی را از زبان آنها نقل می‌کند.

او به نقل از آوارگان بلخاب نوشته است که :« چند زن در راه هنگام فرار ولادت کرد و نلغه‌های شان ] کودکان شان[ مرد، فرصت دفن کردن نبود، جنازه نلغه‌ها را به درزهای کوه گذاشتیم.»

این امداد رسان، وضعیت آوارگان بلخاب در بند پیتاب ولسوالی یکاولنگ بامیان را چنین توصیف کرده است :« نه راه بلد بودند و نه نان و آب داشتند. زن‌ها و اطفال با پاهای زخمی و لب‌های خشکیده، راه پیموده بودند و بعد از روزها و شبها راه پیمایی به ولسوالی یکاولنگ بامیان رسیده بودند.»

در میان زنان آواره در بلخاب، شماری از آنها نیز زنان مسن و کهن سال هستند که بیماری و هوای سرد کوهستان، جان شان را تهدید می‌کند.

تاکنون هیچ نهاد حقوق بشری و هیچ فعال حقوق بشر و حقوق زن، به زایمان زنان آواره بلخاب در شرایط بسیار نامناسب و در کوه‌ها و مرگ نوزدان آنها، واکنش نشان نداده است و هیچ نهادی برای کمک به این مادران اعلام آمادگی نکرده است؛ مادرانی که جان شماری از آنها به دلیل شرایط بد بهداشتی و عدم دسترسی به خدمات صحی، در خطر مرگ قرار دارد.

کمک رسانی به آوارگان بلخاب

دفتر هماهنگی کمک های بشر دوستانه سازمان ملل متحد در افغانستان (اوچا) اعلام کرده است که ۲۷ هزار نفر از شیعان هزاره در پی تهاجم طالبان به ولسوالی بلخاب آواره شده‌اند که شماری از آنها به ولایت بامیان در مرکز کشور، آمده‌اند.

این دفتر در تازه ترین اعلامیه خود گفته است که همکاران آنها به کمک به آوارگان جنگ بلخاب ادامه می‌دهند و افزوده که آژانس پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) برای بیش از چهار هزار نفر خیمه و سایر تجهیزات برای رفع نیازمندی‌های اولیه فراهم کرده است.

در اعلامیه اوچا آمده است که سازمان جهانی غذا (WFP) نیز برای حدود دو هزار نفر از آوارگان جنگ بلخاب، غذا تحویل داده است و یونیسیف به بیشتر از ۵۰۰ نفر کمک مراقبت‌های بهداشتی، حفاظتی و تغذیه، ارائه کرده است.

با توجه به آماری که این نهاد مرتبط به سازمان ملل متحد ارائه کرده است، تاکنون به شمار اندکی از آوارگان جنگ بلخاب، کمک دریافت کرده‌اند و اکثر آنها بیش از سه هفته است که بدون دریافت هیچ نوع کمک از سوی نهادهای امداد رسان، در کوه‌ها و دره‌ها در وضعیت بسیار ناگوار بسر می‌برند و برای جلوگیری از وقوع یک فاجعه بشری، ضرورت به کمک‌های بشردوستانه فوری دارند.

منبع: شفقنا