۹ حوت روز حمایت از نیروهای امنیتی و نظامی گرامی‌باد!

۱-ارتش و نیروی نظامی و امنیتی ستون فقرات “امنیت” و حفاظت از “تمامیت ارضی” یک کشور است. نظام‌ها و حکومت‌ها در حال تغییراند، می‌آیند و می‌روند، اما ارتش و نیروی نظامی و امنیتی باقی است.

متاسفانه یکی از نشانه‌های ضعف “ملی” درافغانستان این است که ارتش و نیروی نظامی و امنیتی سیاسی است. با تغییررژیم‌ها، این‌ها نیز از نظرکیفی و کمی و هدف تغییر می‌کنند. بدین خاطر تاکنون افغانستان الف- نتوانسته است به یک باورملی و وحدت ملی واقعی دست یابد؛

ب- ارتش و نیروی نظامی و امنیتی همیشه مورد استفاده غیرملی زمامداران قرار گرفته است؛

ج-ارتش و نیروی نظامی و امنیتی از انسجام لازم برخوردار نباشد؛ د-اعتماد مردم نسبت به ارتش و نیروی نظامی و امنیتی در سطح مطلوب قرار نگیرد.

۲-در بیست سال اخیر با تغییر تشکیل ارتش و نیروی نظامی و امنیتی از صورت انجام خدمت عسکری به مثابه یک وظیفه ملی و میهنی، بصورت داوطلبی و معاش خور، بخصوص با افزایش فقر و بیکاری مفرط که سبب جلب افراد برای امرار معاش گردیده است، متاسفانه کاستی‌ها و آسیب‌های یاد شده همیشه بردست آوردها و کارکردهای ارتش و نیروهای نظامی و امنیتی سایه انداخته است.

۳-یکی از چالش‌های اساسی فراروی ارتش و نیروی نظامی و امنیتی کشور، ناتوانی و بی‌کفایتی رهبری آن است. در طول این سال‌ها اگر پیشرفتی هم در زمینه صورت گرفته است بیشتر مرهون تلاش و صداقت خود نیروهای یادشده می‌باشد و توجهی که حامیان بین‌المللی افغانستان نشان داده اند. اما تبعیض، سوء مدیریت، استفاده جویی از امکانات و حتا معاش و غذای سربازان و نیروهای امنیتی کشور، سیاسی ساختن نهادهای نظامی و امنیتی، عدم اکمالات درست درمیدان‌های نبرد، کنار گذاشتن افراد با تجربه به بهانه‌های واهی و ساختگی و…. ا ز مهم‌ترین چالش‌های است که برچشم انداز توانایی و فدارکاری نیروهای امنیتی و نظامی کشور سایه انداخته است و روند روبه رشد آن را با کندی مواجه ساخته است.

۴-هم اکنون صدها خانواده نیروهای امنیتی و نظامی کشور که سرپرست شان در راه حفاظت از نظام سیاسی کشور جان باخته اند در وضعیت رقت باری بسرمی‌برند و حمایت لازم و شایسته از آنان صورت نمی‌گیرد؛ هم چنین شمار زیادی از نیروهای امنیتی و نظامی که در میدان‌های نبرد آسیب دیده و معلول شده اند، اکنون با مشکلات تاقت فرسا برای درمان و گذراندن زندگی خود دست و پنجه نرم می‌کنند.

۵-نکته مهم این است که مردم به رغم بی‌اعتمادی به رهبران سیاسی کشور و انتقاد جدی بر رهبری نیروهای امنیتی و نظامی، از سربازان و پولیس فداکار کشور و نیروهای امنیتی حمایت همه جانبه و صادقانه نموده اند؛ این مسئولیت ملی و قانونی رهبری نیروهای نظامی و امنیتی کشور است که بجای شعار و تجلیل‌های تشریفاتی به واقعیت‌های ملموس و کاستی‌های بنیادی در عرصه نظامی و امنیتی توجه نشان دهند و عملا صداقت و باورمندی و توانایی رهبری خود را اثبات نمایند.

عبدالشکور اخلاقی