گلیم سیاه بخت افغانی:

حافظ شیرین سخن شیرازی گفته:
جام می و خون دل هر یک به کسی دادند
در دایره قسمت اوضاع چنین باشد!

حکایت حال افغانستانی جماعت در کل و مهاجرین مقیم جمهوری اسلامی ایران، شق دوم شعر فوق است.
چند وقت است که در فضای مجازی ایران، به شدت یک عده علیه مهاجرین افغانستانی نفرت پراکنی می‌کنند. در میان این افراد از طیف بی‌دین تا طیف ظاهراً مذهبی وجود دارند. شدت این جریان و پخش انواع داستان ها و نسبت دادن انواع اعمال نفرت‌انگیز علیه افغانستانی های آواره در ایران بی‌سابقه است. بلکه با توجه به قرائن این موضوع سازماندهی شده است نه کاملاً اتفاقی.
حال چه خوابی برای درگیر کردن مردم عام ایران با مهاجرین بی‌پناه دیدند، خدا میداند.
نکته جالب این کمپاین این است که در آن هیچ گونه نگاه انسانی (حقوق بشری) و اسلامی دیده نمی‌شود. تبلیغات بر محور تحقیر مهاجرین و زیان اقتصادی و امنیتی آنان تنظیم شده است. از افراد ملحد و مادی‌گرا شاید انتظار کم باشد، اما انقلابیون و مذهبی های دو آتشه، چگونه افکار و اعمال خود را توجیه می‌کنند، جای سوال دارد.
در این موضوع چند سناریو محتمل است. این احتمالات هرکدام شواهد خود را می‌طلبد که مجال طرح آن‌ها اکنون نیست.
نکته آخر: البته سازماندهی اتباع کار معقول و منطقی است. دولت ایران همواره در گذشته مهاجرین را تحت کنترل داشته، اکنون نیز در کنترل دارد. هر وقت دولت ایران اراده کند می‌تواند مرزهای خود را ببندد یا دست به اخراج یا تغییر محل زندگی مهاجرین داخل ایران بزند. پس اگر هدف از کمپاین ساماندهی مهاجرین باشد، این همه هیاهو نیاز نیست.

آیا اخراج گسترده مهاجرین در راه است؟ آیا هدف ایجاد بحران داخلی در ایران است؟ آیا هدف تقویت ملی گرایی ایرانی برای بهره برداری های سیاسی است؟ آیا امنیت ملی ایران توسط مهاجرین در خطر است؟ آیا مهاجرین اقتصاد ایران را با بحران مواجه کردند؟
آیا….
موضوع هرچه هست بوی خوبی از آن به مشام نمی‌رسند.

ناطقی بلخابی