چند نکته در مورد کوچ اجباری مردم دایکندی!

۱. برخورد مسئولان کنونی با این قضیه تا اکنون هم دوگانه و همراه با اما و اگر است؛ سخن‌گوی حکومت آن را رد می‌کند، در حالی که مسئول دیگری می‌پذیرد، یکی قول بررسی می‌دهد و دیگری از اجرائات صورت گرفته دفاع می‌کند که همین چند صدایی خود گویای مشکل‌دار بودن این قضیه است.

۲. بر خلاف ادعای آقای همت به بی‌بی‌سی دو طرف قضیه هزاره‌ها نیستند، افزون بر خوانین خلج، بخشی از مدعیان پشتون‌هایی استند که زمین هزاره‌ها را علف‌چر خود نامیده‌اند.

۳. بر فرض پذیرفتن بخش دیگر به عنوان هزاره، باز هم این هویت باعث اباحه‌ی ظلم نمی‌شود. تاریخ نشان داده است همیشه در این کوچ‌های اجباری و قتل عام‌ها و مردم‌فروشی‌ها بخشی از نام‌نهاده‌های متشخص هزاره‌ نقش داشته‌اند و این ظلم موجود را توجیه نمی‌تواند.

۴. بحث ما اصلا هویت طرفین دعوا نیست، بحث ما این است که هر دعوای حقوقی باید در سایه‌ی رسیدگی قانونی در محکمه‌ی رسمی به فرجام برسد، نه این‌که با زندانی ساختن دادخواهان و تهدید کردن آدم‌های بی‌دفاع حق آنان گرفته شده و خودشان آواره شود.

۵. برخی از مدعیان گفته‌اند که این زمین‌ها در زمان قدرت صادقی نیلی از آنان غصب شده است و آنان دارای سند شرعی می‌باشند. پرسش این‌جا است که در طول این مدت، این‌ها کجا بوده‌اند؟ آیا در حکومت کرزی و غنی هم صادقی نیلی بر دایکندی حاکم بوده است؟

۶. حکومت فعلی باید بداند که مردم بی‌گناه گیزاب، بقایای حکومت قبلی یا جنگجویان حاضر در سنگر ضد آن‌ها نیستند؛ دهقانان بی‌گناهی استند که ستم بر آن‌ها هیچ توجیه شرعی، قانونی، عقلی و… ندارد. امیدوارم حاکمان وقت با تکیه بر شریعت محمدی و عدالت عمری اعانه‌ی بر اثم را در کارنامه‌ی خود اضافه نکنند.

جعفر احسانی