چرا مردم ترکیه هنوز هم به اردوغان رای می‌دهند؟؟

اردوغان اگر دوره پنج ساله تازه ریاست جمهورش‌اش را به سر برساند دقیقا ربع قرن بر ترکیه حکومت می‌کند.
بعد از الغای خلافت عثمانی در ۱۹۲۴ ترکیه جدید به رهبری کمال آتاترک از زیر خاکستر امپراتوری‌ای سر برآورد که از خاورمیانه تا شمال آفریقا و قلب اروپا را تحت قلمرو خود داشت. لائسیسم مشخصه ترکیه جدید بود که به زور ارتش سر پا نگه داشته می‌شد. نظامیان از ظهور و سرایت نمادهای مذهبی در سیاست و نهادهای سیاسی ترکیه به شدت جلوگیری می‌کردند چنان‌که در ۱۹۹۷ نخست‌وزیر اسلام‌گرا نجم‌الدین اربکان را برکنار و حزبش را منحل کردند.
با به میدان آمدن شاگردان جوان‌تر اربکان در ۲۰۰۲ اما سیاست به تدریج از زیر سایه نظامیان دور شد و دیوار اقتدار بلامنازع ارتش ترک برداشت. پس از آن اردوغان و حزب عدالت و توسعه در هیچ انتخاباتی نباخت. اردوغان اسلام‌گرا بود ولی نه از نوع اخوانی و دیوبندی و طالبانی. او اقتصاد ترکیه را بهتر کرد و بر سر عضویت در اتحادیه اروپا چانه زد.
ارتش که خود را وامدار و پاسدار میراث آتاترک یعنی لائیسیم می‌‌دانست، رانده‌شدن از گردونه قدرت توسط یک نخست‌وزیر و رییس جمهور اسلام‌گرا را تاب نیاورد و در ۲۰۱۶ بر ضد اردوغان دست به کودتا زد؛ کودتایی که نافرجام ماند. این بار هم اردوغان برنده بود. به محض دستگیری اردوغان، مردم به فرودگاه‌ها و شهرها ریختند و نظامیان را ناکام ساختند.
گرچه پس از ۲۱ سال در قدرت بودن، باز هم بر بقای آن اصرار ورزیدن، نشان‌گر حرص سیری‌ناپذیر قدرت به نظر می‌رسد اما یکسره بی‌دلیل هم نیست که اکثریت مردم ترکیه هنوز به اردوغان دل‌بسته‌اند. او اگر هیچ کاری نکرده باشد، همین‌که از طریق سازوکار دموکراتیک سیاست را از حوزه مداخلات ارتش خارج ساخته و نظامیان را به سربازخانه بازگردانده، خود تحول کلان است.

هادی رحیمی زاده