پیام قندهار به کابل

خلیل الرحمن حقانی (عموی سراج الدین حقانی) در محل کارش (ساختمان وزارت مهاجرین) هدف حمله قرار گرفت و کشته شد.

با توجه به اینکه سطح مراقبتهای امنیتی برای او بسیار بسیار بالا بود، اولین نکته‌ای که به ذهن می‌رسد این است که این مقام عالیرتبه طالبان، توسط یک عامل کاملا خودی و نزدیک کشته شده است.

مرگ خلیل الرحمن حقانی، یک حذف درون سازمانی است، همانگونه که افرادی چون داود مزمل، در چنین فرآیندی کشته شدند.

ملاهبه الله رهبر طالبان، هفته قبل، تمام اعضای کابینه و مقامات ارشد طالبان را به قندهار فراخواند تا تصمیم خود مبنی بر عدم عقب نشینی اش نسبت به سیاستهای کتونی طالبان را اعلام کند.

شبکه حقانی که گفته می‌شود رابطه محکم تری نسبت به طالبان جنوبی با آمریکا دارد، در سه سال گذشته تلاش زیادی به خرج داد تا چهره‌ای معتدل از خود به دنیا نشان دهد

از عملکرد حقانی ها اینطور استنباط میشد که آمادگی دارند تا با غرب، بر سر مسایلی چون حکومت فراگیر و آموزش زنان کنار بیایند و در نتیجه، حتی اگر ملاهبه الله هم با آنها همراهی نکند، با عبور از او و حلقه پیرامونش، هم سهم بیشتری از قدرت را در اختیار بگیرند و هم شرایط را برای رسمیت یافتن حکومت طالبان توسط غرب، آماده کنند.

سه روز قبل بود که سراج الدین حقانی در سخنانی کنایه آمیز به ملاهبه الله، از انحصار دین‌ توسط رهبر طالبان انتقاد کرده بود و احتمالا ملای قندهار، این سخنان سراج الدین حقانی را به منزله اعلان جنگ به خود تلقی کرده است.

با حرکت ملاهبه الله به سمت افزایش قدرت و پافشاری بر مواضعش، انتظار اولیه این بود که دروازه های مرگ به روی آنها باز شود، اما گویا این بار قندهاری ها پیش دستی کردند و با کشتن خلیل الرحمن حقانی، این پیام را به مخالفین درون سازمانی خود ارسال نمودند که هرگونه سرکشی را با حذف فیزیکی پاسخ خواهند داد.

سید احمد موسوی مبلغ