پنهان شدن پشت خاکریز مذهب

از آنجا که کارنامه‌ی سراسر سیاه و خونین طالبان چیزی برای عرضه کردن پشت میز گفتگو برای‌شان باقی نگذاشته است، به ناگزیر پشت خاک‌ریز مذهب پناه می‌گیرند و از رهگذر تحریک احساسات مذهبی مردم در صدد رد گم کردن‌اند. زبان طالبان زور، منطق‌شان خشونت ‌و شیوه‌ی مبارزه‌شان انتحار و نابودی و زمین‌سوزی است.

حنای مبارزه علیه به اصطلاح اشغال‌گران هم که دیگر رنگ ندارد. آن‌ها قبل ازین‌که مذاکره وارد مراحل اصلی‌تر بشود، رسمیت مذاهب غیر حنفی را رد می‌کنند تا به گمان‌شان از یک سو موریانه‌وار در هیأت دولت رخنه کرده و مقاومت آن را بجوند و از دیگر سو در میان مردم صداهایی به طرفداری آن‌ها بلند شود. طالبان اگر به واقع پیروان راستین امام ابوحنیفه و خیرخواه مردم افغانستان‌اند به کدامین حجت شرعی روزانه هفتاد الی صد مسلمان این خاک را می‌کشند که اکثر آ‌ن‌ها برادران احناف ما هستند؟!

در این بین مسئولیت اعضای هیأت دولت بسیار دشوار و سرنوشت‌ساز است. کوچک‌ترین تزلزل و اشتباه، آن‌ها را روی ریل مطالبات طالبان به حرکت درخواهدآورد و این قطار تا مقصد نهایی آنان که امارت باشد، ایستگاه ندارد.

هادی رحیمی زاده