همگام با نوروز، “مهرورزی” را حیات دگرباره بخشیم!

“نوروز” نماد حیات، زندگی، نشاط و نظم آفرینش هستی است. “نوروز” نشانه آشکار از تداوم حیات و نامیرایی است؛ “نوروز” با همه تکرار شدنش پس از ۳۶۵/۳۶۶ روز، هم چنان “نو” است و امید “آفرین”.

این که امروز نظام طبیعت، سیرطبیعی اش دچار اختلال شده، و مشکلات زیست محیطی و خشک سالی و…. فراگیر گردیده است، از تنگ چشمی و قساوت طبیعت نیست، بلکه این نتیجه دست اندازی “بشر” زیاده طلب و فرعون صفت است که هوس “خدایی” کردن را دارد!
اگر جامعه بشری در جای جای کره زمین و در دوره‌های مختلف، حسرت آرامش و صفای روح و رونق زندگی را داشته/دارد، بازتاب پندارها و کردارهایی است که “نیکی” از آن رخت بربسته است!

چنانچه افق حیات و زیستن در کره خاکی تیره گشته است؛ و “نیهیلیسم/پوچ گرایی” بعنوان فلسفه زندگی، بشر را از شناخت و دیدن نشانه‌های “فلاح” و “رستگاری” باز داشته است، چیزی نیست جز این که از “گردش روزگار” و “نوشدن” هرلحظه جهان غفلت شده است!
بیایید با “نو” شدن سال، انسان “نو” شویم، تا با “گفتارنیک” و “کردارنیک” و “پندارنیک”، طبیعت آفت زده و بشر سرخورده را با “آیین مهر” آشتی دهیم و “انسانیت” را با “مهرورزی” حیات دگرباره بخشیم.

“هر روز تان نوروز، و نوروزتان پیروز”

عبدالشکور اخلاقی