نوروز؛ نماد هویت ملی(۱)

آیین های ملی یک واقعیت زنده در جامعه افغانستان است که نادیده گرفتن ان، مانند نادیده گرفتن هر واقعیت دیگر، آثار منفی خود را درپی دارد. و از آن میان نوروز سرآمد همه این آیین ها است که هزاران سال است بر تارک تاریخ و فرهنگ این سرزمین می درخشد و نماد هویت ملی ما را رقم می زند. راز ماندگاری افغانستان و هویت افغانستانی همین آیین ها، اسطوره ها و نمادهایی هستند که در طول تاریخ رشته همبستگی اقوام مختلف و استمرار تاریخی این ملت را به وجود آورده اند. غفلت از آن ها خلایی را به وجود می آورد که زمینه ساز هجوم فرهنگی بیگانه خواهد بود.

افزون بر این اگر قرار باشد افغانستان در عصر جهانی شدن چیزی را به جامعه جهانی عرضه کند که هم سهمی در تمدن امروزی داشته باشد، و هم مرهمی بر آلام انسان سرگردان امروز بگذارد، باید دست به انبان همین ذخایر برده و دارویی جوید و در کار کند.
ویژگی نمادهای ملی و تاریخی ما در قابلیت جهانی آن هاست. همین ویژگی می تواند در دورانی که همه در صدد استفاده از قدرت نرم افزاری خود هستند، به ابزار کارآمدی برای تاثیرگذاری افغانستان در عرصه بین المللی تبدیل شود. ادبیات صلح طلبانه مولانای بلخی به حق می تواند سرلوحه سازمان ملل متحد قرار گیرد و مینیاتورهای هراتی می تواند جای هنر خشن و گاه غیر اخلاقی سبک هایی را بگیرد که زیر تاثیر جنگ های جهانی، به ترویج نوعی ابتذال یا سرخوردگی و نیهیلیسم دامن می زنند. نه تنها تا کنون چنین تلاشی صورت نگرفته است، بلکه به دلیل بی توجهی پیشکسوتان و مسوولان، شماری از جوانان ما به دریوزگی فرهنگی افتاده و آنچه خود دارند ز بیگانه طلب می کنند.

دکتر عبدالطیف نظری