نهراسیم از خروج آمریکا_ بترسیم از اختلاف افغانها!!!

امریکا با غُرِّش آمد و خاموش میرود؛ آمده بود برای خودش نه بخاطر ما. برای آبادی ما نیامده بود؛ آمده بود که امریکا آباد بماند. امریکا خود اعتراف کرد که هدف از حضورش در افغانستان نابود کردن دشمنان و خوابگاه دشمنانش بود. نه سرکسازی، آبادی، ملت سازی و متحد ساختن افغانها.

آمد و میرود؛ در بهانه جنگ آمده بود، با بهانه صلح میرود. کاش زودتر میرفت که کمتر افغانی کشته میشد. جنگهای پیچیده، انفجار، انتحار و ترور های هدفمند در این کشور؛ خارج از دلیلِ حضور نامیمون امریکا و یا دور از سایه نظر آنان نبود. اینها را که ناشی از حضور امریکا یاد کردم تازه نیست، بلکه بنیاد افغانستان را امریکا در عصرِ جنگ سرد با رقیب قدرتمندش( اتحاد جماهر شوروی) برباد کرد؛ تخریب امریکا در این وطن کمتر از بربادی شوروی نبوده و نیست. ( اگر روزگاری افعانستان صاحب حق خویش شود؛ این دو قدرتِ رقیب باید غرامت پرداخت کند)
امریکا میرود امّا نمیدانم که سایه شوم آن تا چه زمان در وطنم باقیست؟
انگلیس رفت؛ سایه شوم اش حتّی در مساجد ما باقی ماند. عصبیّت مذهبی را به یادگار گذاشت؛ عوامل انگلیس فرمان جهاد از مساجد افغانها علیه افغانها صادر میکرد.
آمریکا خواهد رفت امّا سدِّ بلندی در راه ملت سازی و ملت شدن ما اعمار کرد؛ سیستم الکترونیکی نفاق ملی (در تذکره ما با ذکر قومیت) یکی از هدایای امریکا است که به میراث خواهد ماند. هنوز مفتی های امریکایی به کارش آغاز نکرده اند. بی گمان بعد از خروج نیروهای نظامی اش؛ انواع فتواهای تکفیری از حلقوم عوامل امریکایی با رنگ و ادای افغانی مسلمان و با ریش انبوه و بلند علیه هموطنان افغان ما صادر خواهد شد.
اکنون جنگ، فقر، مواد مخدر و عدم همبستگی ملی دامنگیر ملت افغان است؛ بدتر از این دیگه چه باشد.
آنچه میخواهم در این نبشته بیان کنم اینست که: ملت افغان باید از دو خروج گذشته درس گیرند؛ خروج انگلیس نظام نو بنیاد دموکراتیک ما را نابود کرد، خروج شوروی جنگ داخلی و بعد ظهور طالبان و افراطیت را به ارمغان آورد. خروج امریکا نیز افراطیت جدیدی همسو با پاکستان را بدنبال خواهد داشت.
امّا وجیبه مردم افغانستان در این باریکه ای از تاریخ کشور چیست؟
اتحاد است و اتحاد است و اتحاد.
تنها راه حیات سیاسی و بقاء ما این است که: سر از امروز همه باهم همبستگی افغانی را فریاد زنیم؛ نیروهای امنیتی و دفاعی را به عنوان نماد ملی، عزت و اقتدار کشور حمایت کنیم، از شعار قومی دوری و بیزاری جوییم، هریکی ما در استحکام بخشیدن وحدت ملی تلاش کنیم.
هیچ دعوت نامه ای به امریکایی ها نفرستاده بودیم؛ خود آمد و پس میرود.
بقاء ما در هوشیاری و وحدت ما است.

شعبان سادات موسوی