نخبه های بی دغدغه

بعد از حزب وحدت که نسبتا معیارهای اندکی از یک حزب معیاری را داشت، احزاب متولد شده از آن، همان معیار اندک را نیز از دست داده و می‌دهند و به سمت احزاب موروثی سوق داده می‌شوند. جدیدا کتله جدیدی از حزب وحدت در حال تولد است که جماعت دانش و یارانش مولود جدید حزب وحدت به حساب می‌آیند.

سؤالی که این جا مطرح است، این است که این زاده‌ها تا کی ادامه دارد؟ این موالید چه سودی برای مردم ما دارد؟ چرا همین بزرگان در صدد تشکیل یک حزب معیاری نیستند؟ چرا به جای منافع خود، به منافع مردم فکر نمی‌ کنند؟

از سوی دیگر استاد دانش که معروف به دانش و فهم است، چرا راه آزموده را دوباره می‌آزماید؟ آیا وقت آن نرسیده است که محترم قانون‌پوه آستین بالا زند و در طول مدت خدمتش حداقل یک کار اساسی کند؟ به نظر می‌رسد حب قدرت انسان را کر و کور می‌کند. بزرگان ما هر چه دانش و تجربه‌شان بیشتر می‌شود، در لاک خودشان فرو می‌روند و هیچ وقت تفکر و برنامه استراتژیک طرح و اجرا نمی‌کنند. بیشتر حول خودشان می‌چرخند و هرگز به فکر مردم نبوده اند.

جناب استاد دانش!
به حکم آیه قرآن که می‌فرماید: ءَأَرْبَابٌ مُّتَفَرِّقُونَ خَیْرٌ أَمِ اللَهُ الْوَ’احِدُ الْقَهَّار ؛ آیا احزاب بی قدرت و بی نفوذ خانوادگی و بی خاصیت موروثی برای مردم ما بهتر است یا یک حزب مردم نهاد قدرتمندی که از منافع مردم ما در عرصه‌های مختلف دفاع کند؟ ساختن احزاب بی خاصیت شاید برای شما کار سختی نباشد، اما نگاه جزیره‌ای به منافع مردم ما است، بیایید از خود گذشتگی نشان دهید به جای منافع فردی و تیمی به منافع جمعی مردم بی‌چاره ما نگاه کنید! شما و استاد خلیلی و استاد محقق برای یکبار که شده مثل مرحوم مزاری گامی در جهت احقاق حقوق همین مردم بردارید که نام تان در تاریخ ماندگار شود! و ما علینا الا البلاغ المبینُ

عزیز الله خلیلی