نتیجه تجرید

۱. پلمپ و تعطیل کردن مراکز مربوط به شیعیان توسط اداره طالبان، عملی قبیح و مردود است.
به ویژه اگر مرکزی، محل رسیدگی به نیازهای عمومی مردم باشد، و امور عام المنفعه در آن جریان داشته باشد، هرگز نباید محل تاخت و تاز قرار بگیرد.

از اینرو، مسدود کردن دفاتر آقای واعظ زاده در محل هایی که به منازعه حقوقی اخیر ایشان مرتبط نیست، قطعا به منظور اعمال محدودیت بر بخشی از شیعیان انجام شده و محکوم است.

۲. طالب به دنبال این است که از اختلاف حقوقی میان آقای واعظ زاده و طرف های مقابل ایشان، به نفع خود بهره برداری و امتیاز گیری کند.
این احتمال قویا وجود دارد که طالب در بدل حمایت از طرفین دعوا، خواسته هایی را مطرح کند و قطعا تن دادن به آن خواسته ها، ممکن است تامین کننده منافع شخصی باشد، اما در راستای تامین منافع شیعیان نیست.

۳. آقای واعظ زاده، در طول چهار سال گذشته، ارتباط بسیار خوبی با اداره طالبان داشته است.

ایشان، از همان ابتدای سلطه طالبان که آقای جعفر مهدوی را نذر طالبان کرد، هزینه های زیادی در مسیر مشروعیت بخشی به طالبان صرف کرد.
بنابراین، این پرسش به صورت جدی مطرح است که چرا طالبان، علیه ایشان اقدام کرده است؟

واقعیت این است که از نظر طالب، هیچ شیعه ای، خوب نیست حتی اگر اقرار به رعیت بودن خویش کرده باشد و برای تایید طالب، دهها سمینار و گردهمایی راه انداخته باشد.
از نظر طالب، هر اقدامی که موجب تضعیف شیعیان شود، لازم الاجراست.

اما به گمان من، زمینه این اقدام طالبان علیه آقای واعظ زاده از زمانی فراهم شد که ایشان تجرید خود از حوزه های علمیه نجف و قم را فریاد کشید.

شیعه در افغانستان هنوز آنقدر قدرتمند نیست که بتواند – در سایه حکومت سرکوبگری که دست بنی امیه را در شیعه ستیزی از پشت بسته – مستقل از سایر شیعیان جهان و مراکز مهم فقهی و علمی شیعه، به حیات ادامه دهد.

طالب، دقیقا به دنبال این است اولا کلیت شیعه را از بقیه مراکز قدرت شیعیان و ثانیا گروه‌های مختلف شیعه افغانستانی را از یکدیگر دور نماید و در سایه این تفرقه، یکی یکی همه را نابود کند.

ما با عملکرد های اشتباه، خود را در شرایطی قرار داده ایم که نه خود توان دفاع از خود را داریم و نه یاریگری برای خود باقی گذاشته ایم. این است که فشار آوردن بر ما، هیچ هزینه‌ای برای طالب ندارد.

۴. تنها راه نجات شیعیان افغانستان، عبور از تجربه تلخ تحزب و قومگرایی گذشته و تجمع زیر چتر اعتقادات مشترک مذهبی است.
اگر خودمان نتوانیم با یکدیگر کنار بیاییم، طالب یکی یکی همه را نابود خواهد کرد.
پس تلاش کنیم تا مخرج مشترک پیدا کنیم.
این مخرج مشترک، برای ما شیعیان، جز مذهب شیعه، هیچ چیز دیگری نمی‌تواند باشد.

سید احمد موسوی مبلغ