میتوانیم همسایگان خوبی باشیم

بیایید تعارفات را کنار گذاشته و سعی کنیم واقع بین باشیم…

تجربه سالها جنگ و خونریزی در افغانستان از یک سو و انحصارطلبی تمام عیار سیاست‌مداران پشتون‌ درچند دهه اخیر، فارغ از ماهیت نظام، عینا و عملا ثابت کرده است که عناوین فریبنده‌ای همچون «ایجاد دولت فراگیر»، «وحدت ملی»، «مقاومت ملی»، «نجات ملی»، «افغانستان متحد»، « برادری و برابری» و… فقط در حد شعار باقی مانده و می‌مانند؛ چرا که هیچگاه در این کشور، ملتی واحد که دارای آرمان‌ها و اهداف مشترک باشند، شکل نگرفته و نخواهد گرفت.

از دیگر سوی تردیدی وجود ندارد که تاسیس احزاب مختلف سیاسی با همان چهره‌های تکراری و همان افکار و اهداف کهنه و پوسیده نیز در ساختار فعلی راه به جایی نخواهد برد و به‌نوعی آب در هاون کوبیدن است.. زیرا ایشان نیز در طول نیم قرن اخیر، درس خود را پس داده و عملا ثابت کرده‌اند که نه‌تنها دغدغه و رویکرد ملی نسبت به مسائل نداشته‌اند بلکه حتی به‌دنبال تامین منافع قومی نیز نبوده‌اند.

از همین روی، سرنوشت محتوم «حرکت ملی صلح و عدالت»، «شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان»، «جبهه مقاومت ملی»، « حزب عدالت و آزادی افغانستان» و سایر احزاب و شوراها و گروه‌ها، چیزی جز شکست نخواهد بود.

در این سرزمین و در زیر سایه «فاشیسم» نه «فدرالیسم» چاره کار است، نه «پشتونیسم» و نه هیچ «ایسم» دیگری… و دقیقا به همین علت است که نه خواب «دولت‌سازی» تعبیر می‌شود و نه رویای «ملت سازی» قابل تحقق است.

پس بیایید تعارفات را کنار گذاشته و بپذیریم که هموطنان خوبی نبوده و نیستیم… اما شاید بتوانیم همسایه‌های خوبی برای یکدیگر باشیم!

دکتر سید محمد حسینی